نماز و روزه حائض در روایت

اگر چه احکام الاهی دارای مصالح و حکمت هایی است که به آن دلیل، تشریع شده است، امّا فلسفۀ بسیاری از احکام الاهی برای ما مخفی است. نماز نخواندن و روزه نگرفتن زنان در ایام حیض و عادت ماهیانه، از جمله همین احکام می باشد.
Dykkermidler varierer ceftriaxon https://denmarkrx.com/cialis-soft-uden-recept.html eller cefotaxim plus urin uden recept.
[1]

دربارۀ فلسفۀ عدم قضای نمازها و وجوب قضای روزه های قضا شده از زن حائض، درمناظره ای که بین امام صادق (ع) و ابوحنیفه در روایات ما آمده است، به نکتۀ مهمی در این باب اشاره شده است. ایشان با تأکید بر این که علت و فلسفۀ احکام با مقایسه و قیاس به دست نمی آید،[2] به ابوحنیفه می فرماید: ای أبو حنيفه نماز أفضل است يا روزه؟ أبو حنيفه گفت: بلكه نماز أفضل است. حضرت امام صادق (ع) فرمود: بنا بر قياسی که تو انجام می دهی، بايستى بر حائض قضاى نمازهای روزهای حيض که از او فوت شده لازم باشد و قضای روزه لازم نباشد، با این که پیامبر (ص) قضای نماز را ساقط گردانيد و أمر به قضای روزه نمود.[3] از این روایات به خوبی فهمیده می شود که در چنین مواردی نمی شود با فلسفه بافی و خلق حکمت هایی که از قیاس و مانند آن سرچشمه می گیرد دربارۀ احکام الاهی سخن گفت.

بنابراین؛ بر طبق روایات و اجماع فقهاء،[4] زنان در ایام حیض نباید نماز اقامه کنند و روزه بگیرند.