نماز خوف پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله)

رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) به دلیل شرایط خاصی که برای آن‌حضرت و اصحابشان به‌وجود آمد، در چند مورد نمازشان را به صورت نماز خوف برگزار نمودند.

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: رسول خدا (صلّى اللّٰه عليه و آله) در جنگ «ذات الرّقاع» كه يكى از غزوات معروف است و در سال چهارم يا پنجم قمرى، در غطفان از سرزمين نجد به‌وقوع پيوست، با اصحاب خود نماز (خوف) برگزار نمود… .[1]

پیامبر اسلام (صلّى اللّه عليه و آله) در عسفان (محلی بين مدينه و مكّه) قرار داشتند، و در برابر آنان، مشركان به سرپرستى خالد بن وليد به همراه دويست نفر براى جلوگيرى از پيشروى مسلمانان به سوى مكّه، مستقرّ شده‌بودند.هنگام ظهر بلال اذان گفت و پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله) با يارانش نماز ظهر را به جماعت و با تمام ركوع و سجود (غیر خوف) به‌جا آوردند. خالد از مشاهدۀ صحنۀ اقامه نماز ظهر در فكر فرو رفت و به افراد خود گفت: موقع نماز عصر كه نزد مسلمانان، بسيار پرارزش است و حتّى از نور چشمان خود آن‌را گرامى‌تر مى‌دانند، از فرصت استفاده نماييم و با يک حملۀ برق‌آسا و غافل‌گيرانه در حال نماز، كار مسلمانان را يک‌سره کنیم. در این هنگام آيۀ شریفه نماز خوف[2] نازل شد و دستور نماز خوف را كه از هر حملۀ غافل‌گيرانه‌اى جلوگيرى مى‌كند، به مسلمانان داد، و اين امر خود يكى از نكات اعجاز قرآن است كه قبل از اقدام دشمن، نقشه‌هاى آنها را نقش بر آب نمود.[3]

[1]. صدوق، محمد بن علی، من لا يحضره الفقيه، مترجم: غفارى، على اكبر و صدر بلاغى، محمد جواد، ج ‌2، ص 144‌.

[2]. نساء، 102.

[3]. حلّى سيورى، مقداد بن عبدالله، كنز العرفان في فقه القرآن، مترجم: عقيقى‌ بخشايشى، عبدالرحيم، ‌ج ‌1، ص 217‌.