searchicon

کپی شد

نماز خواندن پیامبر (صلی الله علیه و آله) بر جنازه های حمزه و شهدای احد

در جنگ احد وقتی جنگ تمام شد و مشركان احد را ترک كردند، مسلمانان به جمع آوری كشته‏شدگان خود پرداختند، پيامبر (ص) بر بالين حمزه آمد و بر او نماز گزارد، پيامبر (ص) دستور فرمود تا هيچ يک از شهدا را غسل ندهند و فرمود: آنها را با خون ها و زخم هايشان بپيچيد كه هر كس در راه خدا مجروح شود، روز قيامت با همان جراحت برانگيخته مى‏شود، رنگ او رنگ خون خواهد بود و بوى او بوى مشک. همچنين فرمود: آنها را رها كنيد كه من در روز قيامت گواه ايشان خواهم بود. حمزه نخستين كسى بود كه پيامبر (ص) بر جنازه او چندین مرتبه نماز خواند، شهيدان ديگر را هم مى‏آوردند و كنار او مى‏گذاشتند و پيامبر (ص) بر حمزه و يكايک شهيدان نماز مى‏گزارد، چنان كه هفتاد مرتبه بر او نماز گزارد، چون عده شهيدان هفتاد نفر بود. همچنين گفته‏اند: شهيدان را نه نفر نه نفر مى‏آوردند و كنار حمزه مى‏گذاشتند، كه با او ده نفر مى‏شدند و بر آنها نماز خوانده مى‏شد، آن گاه نه نفر را بر مى‏داشتند ولى جنازه حمزه همچنان باقى مى‏ماند و نه نفر ديگر را مى‏آوردند. و گفته‏اند كه حضرت بر آنها نه بار و هفت بار و پنج بار تكبير مى‏گفت و اين كار هفت مرتبه صورت گرفت. طلحة بن عبيد الله و ابن عباس و جابر بن عبد الله مى‏گويند: پيامبر (ص) هنگامى كه بر كشتگان احد نمازگزاردند، فرمودند: من گواه اينان خواهم بود. ابو بكر گفت: اى رسول خدا، مگر آنان برادران ما نبودند و ما هم مانند ايشان جهاد نكرديم؟ فرمود: چرا، ولى اولا: اين گروه بهره و نصيبى از اين جنگ نبردند، ثانياً نمى‏دانم شما بعد از من چه كارها خواهيد كرد. ابو بكر گريست و گفت: مگر ما بعد از تو زنده خواهيم بود؟[1]

عفان بن مسلم از حماد بن سلمه، از عطاء بن سائب از شعبى، از ابن مسعود نقل مى‏كند پيامبر جسد حمزه را گذاشت و بر او نماز خواند. در اين هنگام جسد مردى از انصار را آوردند و نهادند و پيامبر (ص) بر او و حمزه نماز گزارد و جسد آن مرد انصارى را برداشتند و جسدى ديگر آوردند و بدين ترتيب پيامبر (ص) در آن روز هفتاد بار بر حمزه نماز گزارد.[2]


[1]. واقدى، محمد بن عمر، مغازى تاريخ جنگ هاى پيامبر(ص)، ترجمه، مهدوى دامغانى،  محمود، متن، ص 223، مركز نشر دانشگاهى، تهران، چاپ دوم، 1369ش.

[2]. كاتب واقدى، محمد بن سعد، الطبقات الكبرى، ترجمه،‏ مهدوى دامغانى،‏ محمود، ترجمه،ج ‏3،ص10، انتشارات فرهنگ و انديشه، تهران، 1374ش.