نقش فرهنگی مسجد در زمان غیبت امام عصر (علیه السلام)

در دوران غیبت، شاگردان مکتب پیامبر اسلام (ع)؛ یعنی عالمان متعهّد و خداجوی از سنگر مساجد به تبلیغ معارف اسلامی پرداختند. در سایه همین تلاش­ها که تاکنون نیز ادامه دارد، بخش قابل توجهی از معارف و احکام اسلامی در دل­ها زنده ماند و سینه به سینه و نسل به نسل منتقل شد. گرچه به لحاظ شدّت و ضعف فشارهای سیاسی حکومت­های ستم پیشه بر مسجد و عوامل دیگر، میزان تلاش­های علمی و فرهنگی در مساجد اسلامی، همواره یکسان نبوده است. شرح درد و رنجی که عالمان دین پرور و مؤمنان خدا جوی در طول تاریخ در این راه پرفراز و نشیب کشیده اند، خود، حدیث مفصّلی است.

ولی باید اعتراف کرد مساجد مسلمانان در زمینه آموزش و گسترش فرهنگ اسلامی کم و کاستی­های فراوان داشته و دارند. دلسوزان فرهنگ اسلامی بایستی تلاش کنند تا مساجد به صورت کانون­های فعّال تبلیغ و تربیت و مرکز نشر فرهنگ اسلامی درآید و در جذب مردم به ویژه نسل جوان فعّالانه عمل نماید، که این خود از وظایف مسلمانان در قبال مسجد در زمان غیبت است. البته با کمال تأسف با نگاهی گذرا به مجموعه مساجد در کشورهای اسلامی این حقیقت تلخ روشن می شود که در حال حاضر بسیاری از مساجد، توان لازم را جهت تقویت بنیه فکری و معنوی مسلمانان ندارند.[1]