کپی شد
نقد ادلۀ هرمنوتیک درجهان اسلام
در ديدگاههاى بسيارى از متفكران جهان اسلام که قائل به هرمنوتیک هستند، بهاى لازم به ضوابط و معيارهايى كه مىتواند ميان قرائتهاى متكثر ارزيابى و داورى نمايد، داده نمىشود، و كوشش بايستهاى براى جدا كردن قرائت درست از نادرست، و روا از ناروا، صورت نمىگيرد. به عبارت ديگر: در اين گرايشها تمامى فهمها از ارزش مساوى برخوردار مىشوند. در صورتى كه بر اساس مبانى دينى و نظريههاى رايج، مفسر بايستى در تفكيك و بازشناسى افق ذهنى خود از افق ذهنى “مؤلف” بكوشد، و بر اساس معيارها و ضوابط، در تصحيح نظر خود و تطبيق آن با نيت گوينده، اجتهاد نمايد. و گرنه اين نظريات و رويكردهاى جديد، در واقع، علاوه بر نسبيت فهم دينى، به نسبيت روششناسى فهم دينى نيز حكم مىكند.[1]
[1]. بيات، عبدالرسول و ديگران، فرهنگ واژهها، ص594، مؤسسهى انديشه و فرهنگ دينى، مقالۀ هرمنوتیک، چاپ اول، 1381 هـ ش.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید