نسب و خاندان علامه امینی

شیخ عبدالحسین، فرزند شیخ احمد، فرزند شیخ نجف‌قلى، فرزند شیخ عبدالله(سرمست)،[1] جدّ علامه امینی، «مولا نجفقلی»، مشهور به «امین الشرع» بود.[2]

امین الشرع در سال ۱۲۵۷ قمری به دنیا آمد و مدتی از زندگی خود را در سردها (یکی از روستاهای شهرستان سراب) گذرانید و سپس به تبریز مهاجرت نمود[3] و برای همیشه در آن‌جا مقیم شد. و خود را به علم و ادب و پرهیزکاری آراسته بود. او شیفته جمع آثار ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) بود. از آن‌جا که از ادب فارسی و ترکی بهره وافر برده بود، قصایدی چند به این دو زبان داشت. او قصائدی در مدح امامان شیعه دارد که هم اکنون در دست است. او در شعر خود به «واثق» تخلص می‌کرد و نقش مهر او- آن‌طوری که در پشت بعضی از رسائلش مشهود است- «الواثق بالله الغنی عبده نجفقلی» بوده است. وی در سن ۸۳ سالگی در شب جمعه هفتم جمادی الاولی سال ۱۳۴۰ قمری یک ساعت پیش از اذان صبح- دیده از جهان فروبست و به صورت امانت در محل وفات خود (تبریز) دفن گردید. امین الشرع پس از انتقال به نجف اشرف در وادی السلام نجف به خاک سپرده شد.[4]

[1]. مرکز تحقیقات کامپیوتر علم اسلامی.

[2]. حسینی دشتی، معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۵۰؛ حکیمی، محمدرضا، «علامه امینی»، ص نوزده؛ ویکی شیعه.

[3]. مرکز تحقیقات کامپیوتر علم اسلامی.

[4]. حوزه نت.