نزدیکی با همسر از پشت از دیدگاه روایات

مقدمتاً باید گفت: کراهت امری است که اگر چه مورد میل خدای متعال نبوده، ولی حرمت هم ندارد، از این رو به آن وعدۀ عذاب داده نشده است.

اما روایاتی که در مورد نزدیکی از پشت رسیده است، در یک نگاه به دو بخش تقسیم می شوند:

اول. روایاتی که از آن اجازۀ این عمل فهمیده می شود؛ مانند این روایت که عبد الله بن ابی یعفور می گوید: از امام جعفر صادق (ع) در بارۀ کسی که از راه دبر با همسرش نزدیکی می کند پرسیدم: آن حضرت فرمود: اشکالی ندارد. و از پیامبر (ص) نیز نقل شده است: لابأس به (اشکال ندارد).[1]

دوم: روایاتی که از آنها حرمت این عمل استفاده می شود و کنندۀ این کار را مورد لعن قرار داده اند[2]. بنابر این باید بین این دو دسته از روایاتی که مورد قبول هستند به نحوی جمع نمود.

بهترین و صحیح ترین راهی که به ذهن می رسد قول به تفصیل است.

الف. در صورتی که همسر به این عمل راضی باشد.

ب. در صورتی که همسر به این عمل راضی نباشد، بلکه با اجبار صورت پذیرد.

جمع بین این دو دسته از روایات اقتضا می کند که در صورت اول به کراهت، و در صورت دوم به حرمت، حکم کنیم و روایات حرمت و لعن را حمل به مورد دوم نماییم؛[3] از این رو می بینیم برخی از فقها فرمودند: اگر زن راضی باشد کراهت شدید دارد و اگر راضی نباشد، بنابر احتیاط واجب جایز نیست.[4]