کپی شد
نذر و عدم توانایی انجام عمل
عدم توانایی بر انجام کار با توجه به زمان نذر دو صورت دارد.
اول آن که از ابتدا قادر به انجام کار نباشد.
دوم آن که در زمان نذر قادر به انجام باشد، ولی بعد از نذر کردن از انجام آن عاجز شده باشد.
در فرض اول مراجع معظم تقلید فرموده اند:
انسان كارى را مىتواند نذر كند كه انجام آن برايش ممكن باشد، بنابر اين كسى كه نمىتواند پياده كربلا برود، اگر نذر كند كه پياده برود، نذر او صحيح نيست.[1]
و در فرض دوم فرموده اند:
اگر نذری غیر از نذر روزه کرده است باز هم نذرش باطل و چیزی بر او نیست.[2] ولى اگر نذر كند كه روزهاى بگيرد و بدون پيش بينى قبلى از انجام آن عاجز شود، بايد آن را قضا كند و اگر ممكن نشد[3] به مقدار يك مدّ طعام به فقير صدقه بدهد.[4]
[1]. توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج 2، ص 613، حضرات آیات امام خمینی(ره)، سیستانی، بهجت، مکارم، زنجانی.
[2]. همان، بنا بر فتوای آیت الله سیستانی.
[3]. حضرت آیت الله سیستانی در ادامه مطلب فرموده اند: و اگر ممکن نشد، احتياط واجب آن است كه يا به جاى هر روز 750 گرم غذا به فقيرى صدقه بدهد يا 5/ 1 كيلو به كسى بدهد كه به جاى او آن روزه را بگيرد.
[4]. این نظریه بنا بر فتوای آیت الله زنجانی است.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید