کپی شد
ندای آسمانی در مورد حضرت علی (علیه السلام)
نعمان رازى به نقل از امام صادق (ع) مىگويد: در روز جنگ أحد مردم از پيرامون پيامبر (ص) گريختند و حضرت (ص) سخت خشمگين شد، ایشان هر گاه خشم مىگرفت عرقى مانند مرواريد از پيشانى او فرو مىريخت. امام (ع) مىفرمايد: حضرت (ع) نگاهى كرد و على (ع) را در كنار خود ديد و فرمود: اى على! تو هم به پسران پدرت (يعنى مانند ساير مردم) به آنان كه از رسول خدا گريختند ملحق شو. على (ع) عرض كرد. يا رسول اللَّه! من از تو پيروى مىكنم. پيامبر (ص) فرمود: پس اى على اينان را از من دور كن. على (ع) به ايشان حمله برد و نخستين كسى را كه از ايشان ديد بزد. پس جبرئيل گفت: اى محمّد! اين است يارى.
پيامبر (ص) فرمود: او از من است و من از او. جبرئيل گفت: و من از شما دو نفر هستم اى محمّد. امام صادق (ع) مىفرمايد: پس پيامبر اكرم (ع) به جبرئيل نگريست كه بر اريكهاى از طلا ميان آسمان و زمين نشسته بود و مىگفت: شمشيرى نيست مگر ذو الفقار و جوانمردى نيست مگر على.[1]
[1]. شيخ كلينى، كافي، ج 8، ص110، ناشر، اسلاميه، تهران، چاپ دوم، 1362 ش.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید