searchicon

کپی شد

نتایج جنگ احد

نظر به این که نوعا هر جنگی یا حادثه ای که اتفاق می افتد دارای نتایجی است از جمله این جنگ ها، جنگ احد است که از این قاعده مستثنی نیست با مراجعه به آیات قرآن برای جنگ احد نتایجی ذکر شده است که در این جا به آن اشاره می شود:

 1- از جمله پیامدهای جنگ احد، اين بود، كسانى كه راه نفاق پيش گرفتند شناخته شوند.[1]

2- در جمله” و يَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَداءَ”[2] مى‏فرمايد: يكى از نتائج اين شكست دردناک اين بود كه شما شهيدان و قربانيانى در راه اسلام بدهيد، و بدانيد اين آئين پاک را ارزان به دست نياورده‏ايد تا در آينده ارزان از دست بدهيد، ملتى كه قربانى در راه اهداف مقدس خود ندهد هميشه آنها را كوچک مى‏شمارد، اما به هنگامى كه قربانى داد هم خود او، و هم نسل هاى آينده او، به ديده عظمت به آن مى‏نگرند.

3-  وَ لِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا …[3] به معناى پاک نمودن چيزى است از هر گونه عيب.

در اين آيه اشاره به يكى ديگر از نتائج طبيعى شكست جنگ احد شده است، و آن اين كه اين گونه شكست ها نقاط ضعف و عيوب جمعيت ها را آشكار مى‏سازد و وسيله مؤثرى است براى شست وشوى از اين عيوب. قرآن مى‏گويد: خدا مى‏خواست در اين ميدان جنگ، افراد با ايمان را خالص گرداند و نقاط ضعفشان را به آنها نشان بدهد، آنها مى‏بايست براى پيروزي هاى آينده در چنين بوته آزمايشى قرار گيرند و عيار شخصيت خود را بسنجند.

4- و يمحق الكافرين[4] اين جمله در حقيقت نتيجه‏اي است براى جمله قبل؛ زيرا هنگامى كه مؤمنان در كوره حوادث پاک شدند، آمادگى كافى براى از بين بردن تدريجى شرک و كفر و پاک ساختن جامعه خود از اين آلودگي ها پيدا مى‏كنند؛ يعنى نخست بايد پاک شد و سپس پاک كرد.

5- أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ يَعْلَمَ الصَّابِرِينَ.[5]

در اين جا قرآن با استفاده از حادثه احد براى تصحيح يک اشتباه فكرى مسلمانان اقدام مى‏كند و مى‏گويد: شما چنين پنداشتيد كه بدون جهاد و استقامت در راه خدا مى‏توانيد در بهشت برين جاى گيريد، آيا شما گمان كرديد داخل شدن در عمق آن سعادت معنوى، تنها با انتخاب نام مسلمان و يا عقيده بدون عمل ممكن است؟ اگر چنين بود مسئله بسيار ساده بود، ولى هرگز چنين نبوده است و تا اعتقادات واقعى در ميدان عمل پياده نشود كسى بهره‏اى از آن سعادت ها نخواهد برد، در اين جا است كه بايد صفوف از هم مشخص شود، و مجاهدان و صابران از افراد بى ارزش شناخته شوند.[6]


[1]. آل عمران، 167.

[2]. همان، 140.

[3]. همان، 141.

[4]. همان.

[5]. همان، 142.

[6]. مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج ‏3، ص 112-108، ناشر، دار الكتب الإسلامية، تهران، چاپ اول، 1374 ش.