مِنا (مِنی)

یکی دیگر از مشاعر مکه، مِنا (مِنی) است. مِنا به سرزمینی گفته می‌شود که ميان مكه و مزدلفه و در ۷ كيلومترى شمال شرق مسجدالحرام قرار گرفته است.[1] سرزمين منا، پس از گذشتن از وادى محسِّر آغاز مى‌‏شود و فاصله‌‌اى به‌طول حدود ۵/۳ كيلومتر و عرض تقريبى پانصد متر، ميان دو كوه ممتد قرار دارد و انتهاى آن به مكه ختم مى‌‌شود. حدود منا نيز با تابلوهايى مشخص شده و در مسير مكه، جمره عقبه، حد منا به‌حساب مى‏‌آيد.

منا جايى است كه حجّاج از روز دهم تا دوازدهم- و برخى تا روز سيزدهم- در آن مى‏مانند. كار اصلى حُجّاج در منا، چنان است كه در روز دهم، ابتدا جمره عقبه را «رمى»‏ مى‏كنند. پس از رمى، «قربانى» و سپس «حَلْق» يا «تقصير» انجام مى‏شود و بدين ترتيب از حالت احرام بيرون مى‏آيند. آنان موظفند در روز يازدهم و دوازدهم، هر سه جمره اولى، وسطی و عقبه را رمى كنند و به علاوه شب‌ها را -به تفصيلى كه در مناسک آمده است- در منا بيتوته كنند. قسمت پايانى منا؛ يعنى عَقَبه، جايى است كه نخستين بار مسلمانان يثرب، آن‌جا با رسول خدا (صلى الله عليه و آله) بيعت كردند و بيعت آنها با نام «بيعة العقبه» شهرت يافت.[2]

[1]. قائدان، اصغر، تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 154.

[2]. همان، ص 134 – 136.