Warning: filemtime(): stat failed for /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/assets/js/front.min.js in /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/easy-table-of-contents.php on line 236
searchicon

کپی شد

موافقان و مخالفان الیاس پیامبر (علیه السّلام)

هر انسانی در هر جایگاهی که در جامعه زندگی می کند، به طور طبیعی دارای دوستان و موافقان و همچنین مخالفان متعددی در میان اقشار مختلف می باشد. در همین زمینه افرادی که از موقعیت خاص سیاسی، اجتماعی، علمی، فرهنگی و … برخوردار باشند، بیش از سایر افراد دوست، مخالف و دشمن دارند. در این میان پیامبران الهی (علیهم السلام) با توجه به جایگاه و موقعیت خاص خود، که به صورت عادی اصطکاک فراوانی با منافع زورمندان و صاحبان قدرت و ثروت جامعه دارد، خیلی بیشتر از سایر افراد جامعه درگیر با مخالفان هستند. از طرفی هم دوستان انبیاء در بین سایر اقشار مردم معمولا جزو بهترین موافقان هستند. نتیجه اینکه این قاعده شامل حضرت الیاس (علیه السلام) هم شده که موافقان و دوستداران و همچنین مخالفانی در میان آحاد جامعه داشته است.

اما در مورد موافقان آن حضرت باید گفت: همه کسانی با نبوت و رسالت او چه در زمان حیات چه بعداز وفاتش موافق بوده و او را از انبیاء الهی که دارای رسالت بوده است دانسته و با احترام او را دارای این منصب الهی می دانند، از زمره موافقان ایشان هستند.

از جمله موافقان آن حضرت می توان به مؤمنینی که در عصر او، از وی پیروی و اطاعت می کردند و همچنین یکی از مؤمنان که از مشاوران همسر پادشاه هم عصر او بود،‌ ولی در خفاء از پیامبر خدا اطاعت می نمود، یاد کرد.[1]

مخالفان انبیاء را به صورت عموم و مخالفان حضرت الیاس (علیه السلام) را به نحو خاص می توان به دو دسته کلی تقسیم كرد:

  1. آنانكه مخالفتشان با كلام حق، بر اساس جهل و نا آگاهی بوده و هست. در بین این گروه می توان به توده مردم که در جهل و نادانی و بت پرستی به سر می بردند، اشاره کرد.
  2. دسته دوم كسانی كه مخالفتشان ناشی از هوای نفس و دنیا طلبی و همچنین صاحبان زور و قدرت بوده اند. در بین گروه دوم می توان به پادشاه ستمگر و ظالم و همسر بدکاره او در دوران آن حضرت اشاره کرد.[2]

[1]. قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله، قصص الأنبیاء (علیه السلام)، محقق / مصحح: عرفانیان یزدی، غلامرضا، ص 248 – 251؛ مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، محقق / مصحح: جمعى از محققان، ج 13، ص 393 – 396.

[2]. همان.