موارد مصرف صدقه

از نگاہ فقه اسلامی انسان مى تواند زكات (صدقه) را در هشت مورد مصرف كند:

اوّل: فقير (كسى كه مخارج سال خود و خانواده اش را ندارد. اما كسى كه صنعت يا ملك يا سرمايه‏اى دارد كه مى‏تواند مخارج سال خود را بگذراند فقير نيست).

دوم: مسكين (كسى كه گذران زندگی اش از فقير سخت‏تر است).

سوم: كسى كه از طرف امام (ع) يا نايب امام مأمور است كه زكات را جمع و نگهدارى نمايد و به حساب آن رسيدگى كند و آن را به امام (ع) يا نايب امام يا فقرا برساند.

چهارم: كافرهايى كه اگر زكات به آنان بدهند به دين اسلام مايل مى‏شوند، يا در جنگ به مسلمانان كمك مى‏كنند.

پنجم: جهت خريدارى بنده‏ها و آزاد كردن آنان.

ششم: بدهكارى كه نمى‏تواند قرض خود را بدهد.

هفتم: سبيل اللَّه؛ يعنى كارى كه مانند ساختن مسجد منفعت عمومى دينى دارد، يا مثل‏ ساختن پل و اصلاح راه كه نفعش به عموم مسلمانان مى‏رسد و آنچه براى اسلام نفع داشته باشد به هر نحو كه باشد.

هشتم: ابن السبيل؛ يعنى مسافرى كه در سفر درمانده شده است.^[1]