کپی شد
منظور از روزهای توقف در عالم برزخ
در زمان نفخ صور مجرمان در ميان خود، بخاطر رعب و وحشت شديدى كه از مشاهده صحنه قيامت به آنها دست مىدهد و يا بر اثر شدت ضعف و ناتوانى، در باره مقدار توقفشان در عالم برزخ آهسته به گفتگو مىپردازند و از یکدیگر سؤال می کنند چه مدت در عالم برزخ (فاصله بین دنیا و قیامت) بوده اند؟ بعضى از آنها مىگويند: “شما تنها ده شب (يا ده شبانه روز) در عالم برزخ بوديد.”بدون شك مدت توقف آنها در عالم برزخ طولانى بوده است، ولى در برابر عمر قيامت مدتى بسيار كوتاه به نظر مىرسد. قرآن با توجه به این پاسخ آنان می فرماید: “ما به آنچه مىگويند كاملا آگاهيم” خواه آهسته بگويند يا بلند.
و در اين هنگام كسى كه از همه آنها راه و روشى بهتر و عقل و درايتى بيشتر دارد مي گويد تنها شما يك روز درنگ كرديد”! (إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا يَوْماً).
درست است که مدت توقف آنان در عالم برزخ به مراتب بیش از این زمان ها (یک روز و ده روز) بوده است،اما قرآن در مورد گوينده یک روز تعبير به “أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً” كرده است (كسى كه روش و فكر او بهتر است)؛ زيرا كوتاهى عمر دنيا يا برزخ، در برابر عمر آخرت و همچنين ناچيز بودن كيفيت اينها در برابر كيفيت آن، با كمترين عدد سازگارتر مىباشد.[1]
بنابراین یک روز و ده روز مدت زمانی است که مجرمان فکر می کنند در عالم برزخ بوده اند؛ از این جهت که مدت توقف در برزخ نسبت به عمر آخرت خیلی کم و ناچیز است. قرآن تعبیر یک روز را مناسب تر دانسته است و گویندگان آن را افرادی روشن بین و با عقل و درایت معرفی کرده است.
[1] برگرفته از مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج13، ص 299، دار الكتب الإسلامية، تهران، چاپ اول، 1374 ش.