منش و رفتار سید هاشم حداد

حال ایشان در تمام دهه عزاداری محرم، منقلب بود و زیاد گریه می کرد.

زندگی بسیار ساده ای داشت به گونه ای که تا آخر عمر در یک خانه 50-40 متری که از آن دیگران بوده، زندگی می کرده است. در عین حال هیچ نوع تقاضایی از کسی نمی کرد. غذای او غالبا نان و برگ ترب سفید بود. در طول عمر خواب چندانی نداشت. همیشه ساکت بود و اگر سؤالی می شد به طور مختصر و مفید جواب می داد. قرآن را با صوت حزین و آهنگ جذاب و دلربا می خواند. پیوسته با دیگران حالت تواضع و خضوع داشت به گونه ای که در خدمت به دیگران هیچ گونه دریغ نداشت، اتاق را جارو می زد، ظرف را می شست و نیازهای منزل را فراهم می کرد.[1]