کپی شد
منشأ وجود نسل انسان
چگونگی منشأ پیدایش و زاد و ولد نسل انسان در بین دانشمندان مورد اختلاف است، عده ای با توجه به قرائنی قائل هستند که در زمان آفرینش آدم افرادی از نسل های گذشته که در حال انقراض بودند وجود داشته اند[1] که فرزندان آدم با بازماندگان این انسان ها ازدواج كرده اند؛ زيرا طبق رواياتى آدم اولين انسان روى زمين نبوده، مطالعات علمى امروز نيز نشان می دهد كه نوع انسان احتمالاً از چند میليون سال قبل در كرۀ زمين زندگى می كرده، در حالى كه از تاريخ پيدايش آدم تا كنون زمان زيادى نمی گذرد، بنا بر اين بايد قبول كنيم كه قبل از آدم انسان هاى ديگرى در زمين می زيسته اند كه به هنگام پيدايش آدم در حال انقراض بوده اند، چه مانعى دارد كه فرزندان آدم با باقيمانده يكى از نسل هاى پيشين ازدواج كرده باشد.[2]
البته تردیدی نیست که حضرت آدم اولین نفر از نسل حاضر بوده است.
قرآن كريم ظاهر قریب به صریحش این است كه نسل حاضر از طرف پدر و مادر به يک پدر (به نام آدم) و يک مادر (كه در روايات و در تورات به نام حوا آمده) منتهى مىشود و اين دو تن، پدر و مادر تمامى افراد انسان است، هم چنان كه آيه زير بر اين معنا دلالت مىكند: ” يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها وَ بَثَّ مِنْهُما رِجالاً كَثيراً وَ نِساءً وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذي تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلَيْكُمْ رَقيباً”.[3]
در ظهور آيه شریفه بر اين كه نسل بشر به آدم و همسرش منتهى مىشوند جاى هيچ شک و ترديدى نيست.[4]
امّا بر اساس آیات الهی سنت الاهى در بقاى نسل بشر اين بوده كه از راه ساختن نطفه، اين بقا را تضمين كند، و ليكن اين خلقت با نطفه بعد از آن بود كه دو نفر از اين نوع را از گل آفريد، و او آدم و پس از او همسرش بود كه از خاک خلق شدند (و پس از آن كه داراى بدنى و جهازى تناسلى شدند فرزندان او از راه پديد آمدن نطفه در بدن آدم و همسرش خلق شدند).[5]
وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسانِ مِنْ طِينٍ ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ ماءٍ مَهِينٍ”؛[6] “إِنَّ مَثَلَ عِيسى عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ”؛[7] “إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي خالِقٌ بَشَراً مِنْ طِينٍ فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ”.[8]
[1]. در هرحال زمانی امامان شیعه از انسان های قبل از آدم ابو البشر سخن گفتند که از انسان های فسیل شده خبر و اطلاعی در دست نبود. این است که امروزه با توجه به پیشرفت علم و تکنولوژی، ارزش واقعی این سخنان بهتر فهمیده شده و به ارتباط این بزرگان با جهان ماوراء طبیعت آسان تر پی برده می شود.
[2]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، ج 3، ص 247، دار الكتب الإسلامية، چاپ اول، تهران، 1374 ش؛ ر ک، جعفری، یعقوب، (تفسیر) کوثر، ج 2، ص 349.
[3]. نساء، 1.
[4]. طباطبایی، محمد حسین، ترجمه الميزان، ج 4، ص 224 و 225، موسوى همدانى، سيد محمد باقر، انتشارات اسلامى جامعهى مدرسين حوزه علميه قم، ، چاپ پنجم، 1374 ش.
[5]. همان.
[6]. سجد، 8، “و خلقت انسان را از گل آغاز كرد، سپس نسل او را از چكيده آبى بى مقدار بيافريد”.
[7]. آل عمران، 59، “محققاً وضع عيسى نزد خدا نظير وضعى است كه آدم داشت و خدا او را از خاک خلق نموده سپس خطاب به خاک فرمود باش و خاک آدم شد”.
[8]. ص، 71و 72، “و به خاطر بياور هنگامى را كه پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشرى را از گل مىآفرينم! هنگامى كه آن را نظام بخشيدم و از روح خود در آن دميدم، براى او به سجده افتيد”.