منابع مالی حوزه های علمیه

یکی از افتخارات روحانیت و حوزه های علمیه شیعه استقلال مالی آنان است به این معنا که نهاد روحانیت شیعه در طول تاریخ پر افتخار خود به هیچ دولتی وابستگی اقتصادی و مالی نداشته است. بودجه حوزه های علمیه شیعه همواره از طریق وجوهات شرعیه (خمس و اوقاف و نذورات و… ) مردم متدین تأمین شده است. از روزگار گذشته تا کنون، افراد خیر  و متدین املاک زیادی (زمین ،باغ ، مزرعه، کارخانه، مغازه و پاساژ و…) را به صورت وقف در اختیار مسؤلین و متولیان مدارس و حوزه های علمیه قرار داده اند تا در جهت اداره حوزه های علمیه و افراد زیر پوشش آن به مصرف برسانند که نمونه های آن را در همه شهر های ایران بلکه در بسیاری از کشور های اسلامی می توان دید.

به افرادی که در حوزه های علمیه به تحصیل، تدریس، تحقیق، تبلیغ، مدیریت، کارهای اداری و … اشتغال دارند از طریق همین منابع مبلغی به عنوان شهریه یا کمک هزینه پرداخت می گردد. علاوه براین بسیاری از روحانیون پس از اتمام دروس حوزه های خود به کارهای دیگری نظیر تدریس در مدارس و دانشگاه ها، دفترداری اسناد و ازدواج ، قضاوت، وکالت و…. مشغول شده و از آن طریق زندگی خود را تأمین می کنند. برخی از روحانیون به دلیل تمکن مالی خانواده، زندگی آنان از نظر مالی تأمین بوده و همواره از گرفتن شهریه متداول در حوزه های علمیه بی نیاز بوده اند و حتی در موارد زیادی از مال شخصی خود به حوزه ها کمک کرده اند.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و برقراری جمهوری اسلامی زمینه های بیشتری برای ورود روحانیون به مشاغلی نظیر آموزش و پرورش، عقیدتی سیاسی ارگان های نظامی و انتظامی، دانشگاه ها ،مؤسسات تحقیقاتی دولتی و خصوصی، تألیف و چاپ و نشر کتاب  پیدا شده است که بسیاری از طلاب در این مشاغل انجام وظیفه کرده و زندگی خود را از این طریق اداره می کنند.