مفهوم شناسی خرافات

به هر نوع اندیشه باطل و خلاف واقع، خرافه می گویند. معمولاً در خرافه، رویدادها و حوادثی که با هم ارتباط منطقی ندارند، به یک دیگر ربط داده می‌شوند و یا علت و معلول یک دیگر دانسته می‌شوند.[1] به عبارت دیگر خرافه به معنای چيزی است كه واقعيت ندارد و ساخته ذهن و فكر انسان است كه پس از پيدايش به آن اهميت می دهد و برای آن  در زندگی خود اثر قائل می شود. در صورتی كه هيچ گونه تأثيری در زندگی و حقايق هستی ندارد؛ نظير: فال گيری، سعد و نحس برخی از ایام و اماكن و امثال آن.[2]

حقوق‌دانان برای تمایز قایل شدن بین خرافات از دیگر باورها به مفهوم انسان معقول متوسل می‌شوند و بر این اساس خرافه را چنین تعریف می‌کنند: «هر عقیده و عملی که آدم های معقول و تحصیل کرده آن را خرافی می‌شناسند».

استعمال لفظ خرافه نسبی است و به زمان و مکان بستگی دارد. چنان که اروپای  قرون وسطی غرق در عقایدی بود که امروز خرافی شناخته می‌شود. دنیای آن زمان پر بود از جادوگران، دیوها و پری‌ها. پزشکی آنان با جادو آمیخته بود. در مقابل، برخی عقاید وجود داشت که حتی در آن زمان نیز خرافه شناخته می‌شد؛ مثلا زنان آبستن باید خود را در معرض محرکات خوشایند قرار دهند تا فرزند تندرست داشته باشند![3]