مفهوم رشوه

رشوه لفظى عربى از ریشه “ر ش و” و به سه صورت: با فتح، ضم و کسر «راء» به کار رفته است. این کلمه مفرد است و جمع آن «رُشا» یا «رِشا» (با ضم یا کسر راء) است که در فارسى به معناى مزد است.  و (در اصطلاح) عبارت است از این که کسى با تبانى و پرداخت چیزى، به خواسته خود برسد. و یا به عبارتی دیگر؛ رشوه عبارت است از دادن خدمات یا مالی منقول یا غیر منقول و یا وجه نقد به كسی که موظف به انجام کاری است (و حقوق خود را در قبال انجام کاری از بیت المال یا سازمان ها و شرکت دریافت می کند) برای انجام یا تسریع در انجام همان کار یا ثابت كردن باطل و حق جلوه دادن آن.

در تحقق رشوه سه گروه می توانند دخالت داشته باشند: 1. كسی كه رشوه می دهد. 2. كسی كه رشوه می گیرد. 3. كسی كه واسطۀ بین آن دو است. در روایتی كه در مذمت رشوه وارد شده است هر سه گروه (راشی، مرتشی، الماشی بینهما) مورد لعنت قرار گرفته اند.[1]

[1]. نوری، میرزاحسین، مستدرك الوسایل، ج 17، ص 355، چاپ اول، مؤسسه آل البیت، قم، بیروت سال 1408؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار،‌ ج 101، ص 412، نرم افزار جامع فقه اهل بیت.