مفهوم توقیع در روایات

توقیع در روایات، به معنای اصطلاحی آن استعمال شده است. در روایتی از امام کاظم (علیه السلام) این واژه همراه با حرف جرّ «فی»  دیده شده که پس از آن لفظ کتاب آمده است، به معنای یادداشتی که امام در زیر یک نامه نوشته بوده‌اند.^[1] با همین ترکیب و در همین معنا در چند روایت از امام رضا (علیه السلام) نیز به کار رفته است.^[2]

[1]. در این روایت راوی می‌گوید: «فَوَقَّعَ فِي الْكِتَاب‏»، یعنی امام کاظم (علیه السلام) در ذیل نامه نوشت، حِمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، محقق / مصحح: مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، ص ۳۳۲‏.

[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تحقیق غفاری، علی اکبر، ج ۳، ص ۵؛ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ج ۲، ص 509‏.