کپی شد
مفهوم امر به معروف و نهی از منکر
معروف و منكر كه دو مفهوم متقابلند، در لغت به معنای شناخته شده و ناشناخته می باشند؛[1] و در اصطلاح كارهایی كه نیكی یا زشتی آن ها توسط عقل یا شرع، شناخته شده باشند، به ترتیب معروف و منكر نامیده می شوند.[2]
به كارگیری لفظ معروف و منكر در امور مربوط به بایدها و نبایدهای دین، بدین لحاظ است كه فطرت پاك انسانی با كارهای معروف آشنا و مأنوس و با زشتی ها و امور ناپسند، بیگانه و نامأنوس است.
[1]. راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ترجمه: خسروى حسينى، سيد غلامرضا، ج 2، ص 584، ماده عرف.
[2]. موسوی خمینی، سید روح الله، تحریرالوسیله، ج 1، ص 397.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید