مفهوم اصطلاحی مباهله در قرآن

مباهله در اصطلاح قرآن؛ به معنای ملاعنه (لعن و نفرين كردن دو طرف به يک ديگر) است؛ اين گونه كه هرگاه دو گروه يا دو نفر درباره مسئله ای مهم؛ مانند مسائل مهم مذهبی با هم گفت وگو كرده و به نتيجه ای نرسند، در يک جا جمع می شوند و به عنوان «آخرين حربه»، به درگاه خداوند تضرع می كنند و از او می خواهند تا دروغگو را رسوا و مجازات كند.[1]

قرآن کریم در سوره مبارکه آل عمران، آیه 61 می فرماید: «هر گاه بعد از علم و دانشى كه (درباره‌ مسيح) به تو رسيده، (باز) كسانى با تو به محاجّه و ستيز برخيزند، به آنها بگو: بياييد ما فرزندان خود را و شما هم فرزندان خود را، ما زنان خويش را و شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود و شما هم از نفوس خود، دعوت كنيم، آنگاه مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغ گويان قرار دهيم».

در این آیه شریفه به صراحت به لعن و نفرین دروغ گویان، اشاره شده است.