مفهوم اصطلاحی تقیه در روایات

آنچه از بررسی روایات در باب معنای اصطلاحی تقیه می توان استنباط کرد این است که، روایاتی که مؤمنان را تشویق به تقیه نموده اند، این واژه را با کلماتی مانند؛ «تُرس»؛ به معنای «سپر»، «حرز»؛ به معنای « حفظ کردن و نگه‌داشتن»[1] و «جُنَّه»؛[2] به معنای «سپر» معرفی کرده‌اند.

از این رو می توان گفت:  معنای تقیه در احادیث؛ حفظ کردن و نگه داشتن و همچنین خود را در پناه سپرِ کتمان؛ (مخفی کردن اعتقاد)، می باشد.

به عنوان مثال؛ امام صادق (علیه السلام) در مورد اهمیت، نقش و دلیل تقیه می‌‏فرماید: «پدرم هماره ‏این نکته را یادآور می‌‏شد که هیچ چیز به ‏اندازه تقیه‏ چشم مرا روشن نمی‌‏سازد؛ زیرا تقیه‏، سپر مؤمن و وسیله حفظ مؤمن است».[3]

[1]. كلينى، محمد بن يعقوب، کافی، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ج 2، ص 221.

[2]. همان، ج 2، ص 220.

[3]. همان.