Warning: filemtime(): stat failed for /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/assets/js/front.min.js in /home/islamp/public_html/fa/wp-content/plugins/easy-table-of-contents/easy-table-of-contents.php on line 236
searchicon

کپی شد

معنای عاق والدین

عقوق والدين عبارت است از: «به خشم آوردن و آزردن و شكستن خاطر پدر و مادر و البته که آزردن يكى از آنها نيز موجب عاق شدن می شود».[1]

اگرچه در تمام ادیان و فرهنگ ها، والدین از احترام ویژه ای در برابر فرزندان برخوردارند، ولی در اسلام علاوه بر این حقوق، حقوق اخلاقی گسترده ای را برای والدین بر شمرده است و آن قدر دامنۀ این حقوق را وسعت بخشیده است که هرگونه آزار و اذیت آنان را تضییع حقوق آنان دانسته است. در کنار آن برخی از حقوق فقهی نیز بر عهدۀ فرزند گذاشته است که باید به آنان عمل کند؛ از جمله می توان به وجوب پرداخت نفقه به والدین محتاج، توسط فرزند اشاره کرد.[2]

همان طور که مشاهده می شود در کنار ایمان به خداوند و عدم شرک به او، فرمان به نیکی در حق پدر و مادر داده شده است و از رنجاندن آنان حتی با کوچک ترین کلمه نهی شده است. در روایات نیز اگرچه عاق والدین را جزو گناه هان کبیره شمرده است،[3] ولی مانند آیات قرآنی حدی برای این موضوع تعیین نشده است و جهت بزرگ داشت حق والدین، تنها به صرف رنجیده شدن آنان اشاره شده است.[4]

پس اذیت شدن آنان و رنجیده خاطر شدن والدین ملاکی است برای در نظر گرفتن حقوق واجب والدین.[5] اگر فرزند در مواردی مخالفت با نظر والدین داشته باشد که این مخالفت موجب اذیت آنان شود، سبب عاق شدنش را فراهم کرده است، ولی گاهی مخالفت با نظر والدین به حدی نیست که موجب اذیت آنان شود، در این صورت، عدم رفتار فرزند مطابق با نظر آنان اگرچه موجب رنجیده شدنشان نمی شود، ولی بهتر است به نظر آنان عمل شود.

بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که ملاک حقوق واجب والدین، عمل به خواسته های آنان است تا حدی که از نظر اخلاقی عدم انجام آن موجب اذیت آنان نشود، و از نظر فقهی خواستۀ والدین انجام حرام یا عدم انجام واجبی نباشد. البته برخی دیگر از امور است که در شرع، رعایت نظر والدین، در آن اگرچه خوب است، ولی واجب شمرده نشده است، پس برای شناخت هر مورد باید به طور خاص، نظر کارشناسان دینی (مراجع تقلید)، در آن مورد گرفته شود.



[1] محدث قمی، شیخ عباس،نزهة النواظر في ترجمة معدن الجواهر، ص 128، نشر اسلامیه، چ اول، تهران.

[3] عبيد بن زراره گويد: از امام صادق (ع) در باره گناهان كبيره پرسيدم حضرت صادق (ع) فرمود: گناهان كبيره در كتاب على (ع) هفت عدد شماره شده است كه عبارتند از:

1- كفر به خدا 2- قتل نفس 3- عاق والدين 4- خوردن ربا پس از دانستن 5- به ستم مال يتيم را خوردن 6- فرار از جهاد 7- تعرب بعد از هجرت.نک:  عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشيعة، صحت، باب جهاد با نفس، ص 198،انتشارات ناس، تهران،1364.

[4] حضرت صادق (ع) فرمود: اگر خداوند چيزى را (در آزردن پدر و مادر) كمتر از أف می دانست از آن نهى می كرد، و آن كمترين مراتب آزردن است، و از جمله آزردن است كه كسى به پدر و مادر خود خيره نگاه كند، نک: کلینی، محمد بن یعقوب، اصول كافى، مصطفوى،ج‏4 ، ص 50، كتاب فروشى علميه اسلاميه‏، چ اول، تهران.

[5] برخی از استفتاءات در این مورد نیز به این مطلب اشاره دارد، برای نمونه استفتاء شده است که: «عاقّ والدين به چه معنا است؟ در چه شرايطى تحقّق مى‏يابد؟ آثار آن چيست؟جواب: هر كارى كه موجب ايذا و اذيّت والدين گردد، به معناى عاقّ والدين است، مگر در مواردى كه تكليف واجب يا حرامى باشد، و آنان به فرزند دستور مخالفت با آن را بدهند. نک: مکارم شیرازی، ناصر، استفتاءات جديد، ج‏3، ص 559؛  إذا أمرت الأم ابنها بتطليق زوجته، و إلّا فهو عاق و حرام عليه لبنها الذي شربه؟باسمه تعالى: لا يجب إطاعة الأم في هذه الأمور. نک: تبريزي، شیخ جواد، صراط النجاة ج‌6، ص 257.