معرفت شناسى دینى

معرفت شناسى دینى، یک نوع معرفت درجۀ دوم است که شخص معرفت شناس با دید تاریخ مند خود، به معارف دینى نظر مى کند و از مبادى تصورى، تصدیقى، احکام و عوارض آن گزارش مى دهد….[1] برخی از اندیشمندان، معرفت شناسى دینى را این گونه تعریف کرده اند: معرفت شناسى دینى  عبارت است از نگرش تحلیلی و تاریخی از بیرون به آنچه در معرفت دین می گذرد. متعلق آن نه دین است و نه ایمان مؤمنان بلکه متعلق و موضوع آن «معرفت دینی عالمان دین » است اعم از این که معرفت آنها صحیح و مطابق با واقع باشد، یا خطا و غیرمطابق.[2]