معاد جسمانی از نظر زرتشت

در تعالیم اهل کتاب مانند زرتشت بحثی با عنوان معاد جسمانی مطرح نشده است. بنابراین، آنچه که در این باره بیان می کنیم، برداشت هایی است که در متون دینی زرتشت دربارۀ اصل اعتقاد به معاد آمده است.

از نظر ما چون همه پیامبران الاهی از طرف خدای واحد مبعوث شدند، از یك دین تبلیغ می كردند و اگر اختلافی هم بوده در اجمال و تفصیل بوده است، اما در حقیقتِ دین از جمله در توحید و معاد اختلافی وجود نداشته، و اختلافات موجود ناشی از تحریفاتی است كه دامنگیر بعضی از ادیان شده است.

در كتاب گات ها كه منسوب به خود زرتشت است، تعالیمی وجود دارد كه با تعالیم بخش های اوستا متفاوت است. یکی از اصول این تعالیم كه “دین زرتشتی متقدم” یا “اولیه” خوانده می شود، عبارت است از[1]: انسان پس از مرگ از پل چینود (گزینش) عبور كند؛ پلی كه گناهكاران نمی توانند از آن بگذرند، سرانجام نیكان، بهشت و سرانجام بدكاران دوزخ خواهد بود.^[2]

به هر حال از عبارت «عبور از پل چینود» شاید بتوان اعتقاد به معاد جسمانی را به زرتشت نسبت داد.