مشروعیت دعا نویسی برای رفع گرفتاری ها

خواندن و نوشتن دعاهای مأثور (مستند به معصومان و معتبر) برای رفع گرفتاری هایی؛ مانند بیماری، چشم زخم و وسوسه و…از نظر اسلام و فقها و مراجع امری صحیح و پسندیده است. مقام معظم رهبری در پاسخ به سؤالی در زمینه دعا و دعا نویسی و تبرک به دعاها فرموده اند: اگر دعاها از ائمه اطهار (ع) نقل و روايت شده باشند و يا مضامين آنها حق باشد، تبرّك جستن به آنها اشكال ندارد. همان گونه كه تبرّك جستن به دعاهاى مشكوك به اين اميد كه از معصوم (ع) باشند، اشكال ندارد.[1] ایشان همچنین در بارۀ اجرت دعا نویسی فرموده اند:” دريافت يا پرداخت مبلغى به عنوان اجرت نوشتن دعاهاى وارده اشكال ندارد.”[2]

فقیه و مرجع بزرگوار تقلید حضرت آیت ا.. گلپایگانی (ره) در پاسخ به این سؤال که ” عدّه‏اى از مردم به منظور برطرف شدن گرفتاری ها يا مثلا پيدا شدن گم شده و مانند اينها به دعا نويس مراجعه مى‏كنند و از وى تقاضاى دعا يا فال يا سحر مى‏كنند و او هم خبرهائى مى‏دهد كه گاهى درست از آب در مى‏آيد، آيا مشروع است يا خير؟”، فرموده اند: “نوشتن دعاهاى مأثوره براى برطرف شدن گرفتاري ها مانع ندارد، ولى توسّل به فال و سحر و خبر دادن از خفاياى امور اشخاص كه راضى به افشاى آن نيستند جايز نيست.[3]

اما در مورد چیزهایی مثل تخم مرغ شکستن و نوشتن حروف و لغات و کلمات و سوزاندن آنها، برای رفع چشم زخم و وسوسه که دلیل معتبری برآن نداریم نمی تواند مورد پذیرش قرار گیرد، بلکه در صورتی که سوزاندن اوراقى كه در آن اسم جلاله و آيات قرآنى و اسامی پیامبر(ص) و ائمه (ع) نوشته شده است‏ بى احترامى محسوب شود، جايز نيست‏.

همچنین باید توجه داشت افرادی که امروزه به اسم دعا نویس اقدام به این کار می کنند، غالبا قابل اعتماد نیستند.

[2] أجوبة الاستفتاءات (بالفارسية)، ص: 320،م س 1431

[3] مجمع المسائل (للگلپايگاني)، ج‏1، ص: 567، س 107.