مسجد و تعاون اجتماعی

گفت­وگو پیرامون مشکلات اجتماعی و چاره اندیشی برای رفع آنها، هنگامی به نتیجه نهایی می رسد که اقداماتی عملی را نیز در پی داشته باشد. مسجد، پایگاه عمومی مسلمانان و محلّ حضور قشرهای گوناگون است. از این رو جایگاه مناسبی برای تعاون اجتماعی مسلمانان و مشارکت آنان در راستای رفع نارسایی های اجتماعی است.

امام رضا (ع) در گفتاری نورانی یکی از فواید و آثار سازنده نماز جماعت را (که معمولاً در مسجد برپا می شود)، همیاری و تعاون مسلمانان بر«بِرّ و تقوا» بر شمرده است.[1] این سخن امام (ع)، باب علمی است که صدها باب علم دیگر از آن به روی انسان گشوده می شود. کارهایی مانند جمع آوری کمک برای نیازمندان، پرداخت وام، اعطای خدمات درمانی، اقدامات برای تسهیل ازدواج زوج­های جوان، برنامه ریزی برای عیادت و سرکشی از بیماران و اموری از این دست، همگی از مصادیق تعاون بر«بِرّ و تقوا» است. در سایه برنامه ریزی صحیح می توان این گونه کارهای خیر را به خوبی در مسجد انجام داد. البتّه پرداختن بدین امور باید به گونه ای باشد که به شأن و آبرو، کرامت و عزّت افراد آسیبی وارد نکند.