مسایل علم کلام جدید

از آن جا که علم کلام، قلمرو و رسالتی بس گسترده دارد و با اصول و فروع دین در ارتباط است، مسایل جدید کلامی نیز دارای چنین صبغه ای می باشند. مسایل جدید کلامی گاهی مربوط به اصول دینند و گاهی مربوط به فروع دین، گاهی مشترک بین میان همه ادیان (یا ادیان توحیدی) اند و گاهی مخصوص یک دین می باشند.[1]

با گستردگی شبهات و تازگی آنها و با تحول روش‌ها و مبانی، مسائل کلام جدید بسط عجیبی پیدا کرده و نه تنها شامل گزاره‌های اعتقادی، که گزاره‌های اخلاقی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را نیز دربرگرفته است. بعضی از مسائلی که در کلام جدید مورد بررسی قرار می‌گیرند، از این قرارند:

«تعریف دین»، «منشأ دین»، «نیاز بشر به دین»، «انتظار بشر از دین»، «قلمرو دین»، «زبان دین»، «عرفی شدن دین»، «سکولاریسم»، «گوهر و صدف دین»، «کارکردهای دین»، «عقل و دین»، «علم و دین»، «تعارض علم و دین»، «تجربه دینی»، «پلورالیسم دینی (تکثر گرایی دینی)»، «هرمنوتیک (روش‌های تفسیر متون دینی)»، «ماهیت ایمان»، «دین و اخلاق»، «براهین اثبات وجود خدا»، «مسئله خاتمیت»، «بحث امامت، رهبری و ولایت فقیه»، «معرفت‌شناسی دینی»، «روش‌های دین‌پژوهی»، و «توضیح و نتقیح نسبت دین با مقولاتی؛ مانند توسعه، سیاست، آزادی، جنگ، صلح، حقوق بشر، هنر، فلسفه، فرهنگ، سنت، و مدرنیسم».[2]

[1]. ربانی گلپایگانی، علی، درآمدی بر علم کلام، ص 155.

[2]. ر.ک: سایت پژوهه.