مساجد مبارک

در مقابل مساجدی که با اهداف و انگیزه های ناسالم و نامشروع (ملعونه) ممکن است بنا شود، داشتن انگیزه های سالم و الهی، از جمله اسباب هر چه با برکت تر شدن مسجد می باشد. امام باقر (ع) در مقام بیان علل مبارک بودن مسجد «غنی» در کوفه یکی از اسباب آن را مؤمن بودن بانی آن ذکر می کنند. همچنین، مظهر احقاق یک حق تاریخی و یا یک واقعه مبارک بودن یک مسجد، می تواند در قداست و مبارک بودن آن مسجد مؤثر باشد. به عنوان نمونه امام صادق (ع) در مورد «مسجد غدیر» می فرماید: « نماز در مسجد غدير مستحب است؛ زيرا پيامبر اکرم (ص)، در آن مسجد امير المؤمنين (ع) را به جانشینی خویش منصوب فرمود و آن، موضعى است كه خدای عز و جل، حق را در آن­جا آشکار و اظهار فرمود».[1] پس، از این گونه روایات و نظایر آن چنین نتیجه گیری می شود که اگر چه هر محلی که توسط مسلمانی همراه با شرایط لازم به عنوان مسجد تعیین شود، آن مکان برای همیشه مسجد خواهد بود و احکام مسجد نیز بر آن جاری است؛ ولی انگیزه و هدف بانیان مسجد، مطلبی اساسی است که در مبارک بودن و یا نامبارک بودن آن مسجد تأثیر بسزا دارد و بایستی مورد توجه و دقت بانیان مسجد قرار گیرد. از طرف دیگر با ملاحظه روایاتی که از ائمه معصومین (ع) در نهی از نمازگزاردن در مساجدی که با هدف تضعیف دین بنا شده اند و با توجه به این­که خداوند متعال، رسول گرامی اسلام (ص) را از نمازگزاردن در مسجد ضرار نهی نموده و آن حضرت را به نمازگزاردن در مسجدی که از ابتدا بر بنیان تقوا پی ریزی شده ، فرمان می دهد؛ روشن می شود که نمازگزار نیز بایستی از نماز گزاردن در مسجدی که بنیان آن بر تقوا نبوده است، خودداری کند. البته این امر باید به دور از وسوسه های شیطانی و دقت­های نابجا صورت پذیرد، تا نماز خواندن او در برخی مساجد به گونه ای رونق بخشیدن به جمع دشمنان دین نباشد.