مرقد مطهر حضرت داوود (علیه السلام)

با توجه به آن‌چه در کتب تاریخ نقل شده قبر شریف حضرت داوود (علیه السلام) در کشور «فلسطین» است. در این میان، برخی از قول اهل کتاب نقل کرده اند که آن حضرت در کوه «صهیون» در «بیت المقدس» دفن شده است.[1]

اما تحقیق مطلب اینچنین است:

در سال 1382 ش / 2003 م، در محوطه باستانی «تِلْ دان» واقع در 30 کیلومتری شمال جلیله در فلسطین، کتیبه ای سنگی متعلق به سال 950 قبل از میلاد یافت شد که لحنی مناجات گونه داشت و بر آن عباراتی به زبان کهن آرامی[2] نوشته شده بود. در سطری از این کتیبه تاریخی، عبارت «خانه داوود» جلب توجه می کرد. باستان شناسان نظریه وجود خانه حضرت داوود و سلیمان (علیهما السلام) را در این منطقه مطرح کردند. بر اساس کتاب مقدس، حضرت داوود (علیه السلام) سرانجام در بیت المقدس درگذشت و در قریه داوود مدفون گردید.[3] این مکان که امروزه به نام شهر داوود شناخته می شود، در جهت جنوب شرقی مسجد الاقصی و در دامنه کوه صهیون واقع شده است.[4]

با توجه به این یافته ها می توان دریافت که حرم حضرت داوود نبی (علیه السلام) قدمتی بسیار دیرینه دارد و اگر چه عمارت فعلی آن اسلامی است، اما شالوده این عمارت در دوران قبل از اسلام در پایان قرن اول میلادی گذاشته شده و در جریان حمله «نورمن ها»[5] به اورشلیم تخریب شده و پس از بازگشت مجدد یهودیان و مسیحیان به بیت المقدس دوباره بازسازی گردیده است. همچنین در دوره حکومت سلاطین مسلمان بر اراضی مقدس فلسطین، حرم حضرت داوود (علیه السلام) به سبک اسلامی بر روی پایه‌های قدیمی آن ساخته شده و تاکنون همچنان پابرجا است. کتیبه‌ای به زبان انگلیسی و عبری بر روی کاشی با این مضمون: (King davids tomb) (قبر داوود شاه) نوشته و بر دیوار نصب کرده‌اند.

روضه مبارکه مزار حضرت داوود نبی (علیه السلام) شامل اتاق کوچکی با طاقی هلالی شکل است که قبر مطهر آن حضرت در سمت شمالی آن و مُحاذی دیوار آرامگاه قرار دارد. سنگ قبر که در دوره صلیبیان در این محل قرار گرفته، حدود یک متر و شصت سانتیمتر ارتفاع دارد و بر آن پارچه‌ای آبی رنگ با عبارات و مضامین عبری گسترده شده است. دیوار مجاور که متصل به مقبره است، آینه کاری شده و بُخُوردان‌هایی ازنقره در طاقچه کوچک آن نهاده شده است. محدوده اطراف مرقد مطهر مفروش و به وسیله نرده‌های فلزی به ارتفاع یک متر و بیست سانتیمتر متر از محل ایستادن زوّار جدا شده است. در مجاورت حرم حضرت داوود (علیه السلام) مسجدی با گنبد و منارهای زیبا وجود دارد. در این مسجد، محراب با گچ بری و مُقَرنَس های زیبا ساخته شده است. دو زاویه نیز در این مکان وجود دارد؛ یکی «زاویه ابراهیمی» و دیگری که به دستور سلطان عبدالمجید عثمانی بنا گردیده، به «زاویه مجیدیه» شهرت یافته است.[6]

[1]. مقدسى، محمد بن أحمد، أحسن التقاسيم فى معرفة الأقاليم، ترجمه: منزوى، علينقى، ص 46؛ مصطفوى، حسن‏، التحقيق في كلمات القرآن الكريم‏، ج 3، ص 267 و 270.

[2]. زبان آرامی زبانی سامی است که با عبری پیوند نزدیک دارد. در ابتدا؛ یعنی بیش از سال هزار قبل از میلاد، زبان آرامی ها بوده است. آرام در زبان عبری به معنای سوریه باستان است.

[3]. کتاب مقدس، کتاب اول ملوک، 11 / 2 ـ 12.

[4]. تودولایی، رابی بنیامین، سفرنامه رابی بنیامین تودولایی، ترجمه: ناطق، مهوش، ص 76.

[5]. نورس (نورمان ها) (Norsemen) یا همان وایکینگ‌ها از ساکنان بومی اسکاندیناوی و دانمارک بوده‌اند که به دریانوردی، جنگاوری و غارت سرزمین‌های اطراف اشتهار داشتند و بارها به سرزمین اصلی اروپا هجوم آورده و در همان‌جا ماندگار شدند.

[6]. رامین نژاد، رامین، مزار پیامبران؛ اقتباس از سایت راسخون.