مردود بودن ارتباط و نیابت خاص امام عصر در غیبت کبری

یكی از مشكلات در حوزه مباحث مهدویت، ساخته شدن روایاتی جهت منافع فرقه‌ای و نیز پدیدار شدن روایت‌هایی در منابع متأخر است. برخی از نویسندگان، روایاتی را نگارش کرده‌اند كه نه تنها دلیلی بر پذیرش آنها وجود ندارد، بلكه شواهدی در عدم اعتبارشان موجود است. مدعیان دروغین از این مطلب استفاده كرده و در مسیر پیش‌برد اهداف خود، این نشانه ها را پر رنگ نموده‌اند. به عنوان مثال؛ برای گسترش هرچه بیشتر ادعای مهدویت «عبیدالله المهدی» در آفریقا، داعیان اسماعیلیه بر اساس بعضی روایاتِ منسوب به اهل بیت (علیهم السلام) كه ظهور مهدی از مغرب خواهد بود، روایاتی جعل كرده و پیش‌بینی می‌كردند ظهور، در سال غلبه فاطمیان بر آفریقا خواهد بود.[1]

احمد بصری نیز از قافله دیگر مدعیان جا نمانده و در دعوت خود، به برخی روایت‌های نشانه ظهور استناد نموده است كه هیچ جایگاه علمی ندارد.[2]

او داستان اولین ملاقات خود با امام زمان را چنین تعریف می‌کند:

« اولین دیدار من با امام مهدی (علیه السلام) در این زندگی دنیا، در ضریح امام هادی و عسکری (علیهما السلام) بود. در این دیدار، امام مهدی (علیه السلام) را شناختم. این دیدار از زمان‌های طولانی بوده است. پس از آن، دیدارهایم با ایشان (علیه السلام) تکرار شد. ایشان بسیاری از مسائل را برایم روشن نمود، ولی مرا به تبلیغ مسئله‌ای، به گروه مشخص یا فرد مشخص دستور نداد، بلکه راهنمایی‌هایی بود که درباره من بود و مرا تربیت می‌نمود و مرا به سوی نیکی‌های اخلاق الهی حرکت می‌داد. در آن زمان، برخی از علم و شناخت را به من تفضُّل می‌کرد و مرا از انحرافات بزرگی که در آن زمان، در حوزه علمیه نجف بود، باخبر نمود».[3]

این‌ها ادعاهایی است که نمی‌توان آن‌ها را ثابت کرد و حتی خلاف برخی ادله است. احمد الحسن نه اولین و نه آخرین فردی است که چنین ادعاهایی را مطرح کرده است.

[1] . یوسفیان، مهدی و‌ شهبازیان، محمد، بررسی برخی ادله روایی احمد الحسن بصری، یمانی دروغین،‌ مجله مشرق موعود، شماره ۲۷، ص ۶۵.

[2] . همان.

[3] . مقاله «سیره دعوت امام احمدالحسن چیست؟»  برگرفته از سایت انصار المهدی (پیروان احمد الحسن).