مذهب بنی عباس

بنی عباس از بستگان نزدیک به خاندان پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله) و از نظر دینی دارای مذهب اسلام بوده اند.

البته آنها در اوایل قیام و شورش خویش بر علیه بنی امیه و برای این که بتوانند آنها را از میدان بیرون نموده و قدرت را به دست گیرند، خود را از شیعیان و محبان اهل بیت عصمت (علیهم السلام) معرفی می کردند، اما به مجرد این که قدرت را به دست گرفته و بر اوضاع مسلط شدند، شروع به مخالفت با مذهب اهل بیت (علیهم السلام) کردند و از اعتقادِ به ظاهر شیعی خود دست برداشته، از مخالفانشان محسوب شدند.

به عنوان مثال مالک بن انس (رئیس فرقه مذهب مالکی) می گوید: وقتی منصور دوانیقی به حج رفته بود، در مكه مكرمه با ایشان دیدار و گفت وگویی داشتم. منصور دوانیقی گفت: من تصمیم دارم كتاب موطأ تو را در تمام شهرها و روستاهای بلاد اسلامی منتشر كنم و دستور بدهم كه مردم، فقط به محتویات این كتاب عمل كنند و كتاب‌ های دیگر را رها كنند. مالک می‌گوید: به منصور گفتم: این كار را نكن، چون مردم سخنان و روایاتی از نبی مكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیده اند و اختلاف صحابه در میان مردم منتشر شده است و اگر این كار را انجام دهی، شاید در میان مردم، با استقبال مواجه نشود و با مشكلاتی درگیر شوند. منصور گفت: به جان خودم قسم كه این كار را انجام خواهم داد.[1]

در نهایت باید گفت: به غیر از برخی از آنها؛ مانند مأمون که ادعای تشیع داشتند، مذهب بقیه خلفا و آل بنی عباس بعد از تشکیل حکومت عباسی، یکی از مذاهب چهار گانه اهل تسنن بوده است.