کپی شد
مدرسه فيضيه
امروزه قم در پرتو بارگاه مقدس حضرت معصومه (عليها السلام) و موقعيت ممتاز علمى و وجهه روحانى و معنوى كه در پرتو حوزه های علمیه به ویژه مدرسه فیضیه، دارا است، يكى از پرجمعيت ترين و پر رفت و آمد ترين شهرهاى ايران محسوب مى شود.
جا دارد كه در این جا با نگاهى اجمالى به مدرسه فیضیه بپردازیم.
مدرسه فيضيه در زمان صفويه (سال939 ق ) بنا نهاده شده و محلى كه اكنون، حوض واقع است انتهاى مدرسه قبلى و به جاى حوض كنونى، بالاخانه که بادگیر بوده كه آن را مشرق الشمسين مى ناميده‌اند.
وجه تسميه آن به مشرق الشمسين به اين علت بوده است كه در هر بامداد چون خورشيد از مشرق بالاخانه طلوع مى كرده است، گنبد مطهر هم در جنوب بالاخانه مانند خورشيدى مى درخشيد و آن جا مشرق دو خورشيد بوده است و اين بالاخانه محل رياضت عرفای بزرگ و جايگاهى بس شريف بوده است و از جمله ميرداماد را در آن جا مكاشفاتى دست داده، شيخ بهايى در آن جا به رياضت اشتغال داشته، ميرفندرسكى در همان جا به تحصيل و رياضت مى پرداخته، صدرالمتألهين، ملاصدراى شيرازى در همان نقطه به تأليف و تدريس كتاب اسفار اربعه پرداخته، مولانا محسن فيض كاشانى و مولانا عبدالرزاق لاهيجى در این جا به تحصيل علوم مشغول بوده اند؛ از اين رو هنگامى كه ساختمان مدرسه را تغيير دادند در جايگاه مشرق الشمسين حوض وسیعى بنا مى نهند تا مكان بالاخانه مجل عبور واقع نشود.
به هر حال در زمان فتحعلى شاه در سال 1213 هـ ق مدرسه سابق را با دو بناى ديگر كه در شمال آن واقع بودند، از جاى برداشتند و به جاى آن ها مدارس فيضيه و دارالشفاء را بنيان نهادند.
در سال 1223 به امر سلطان وقت، آن را توسعه داده به شكل مربع مستطيل درآوردند و چهل و هشت حجره در آن بنا كردند.
در زمان مرحوم آيه الله العظمى حائرى، به علت كثرت طلاب محترم، بناهاى فوقانى بر آن افزوده شد. اكنون اين مدرسه، مركز ساير مدارس قم و مجمع اهل دانش و بينش است.
مدرسه فيضيه، همان مدرسه‌اى است كه در دوران قبل از انقلاب، شاهد سخنرانى ها و مبارزات حضرت امام خمينى (ره)، عليه طاغوت و طاغوتيان بوده است.
مدرسه فيضيه همان مكانى است كه تاريخ هيچ گاه آن را فراموش نخواهد كرد و خون شهيدانى كه در آن مدرسه ريخته شد، هميشه جوشان است و راه و هدف امام خمينى (قده) را تقويت خواهد نمود.[1]