مخفی شدن حضرت عبدالعظیم (علیه السلام)

حضرت عبدالعظيم (ع) امام هادى (ع) را، امام واجب الاطاعه مى دانست و اطاعت و ولايت او را به جان مى خرید، به همین دلیل، از مدينه تا سامرا؛ يعنى تبعيد گاه امام دهم را با ترس از بيم مأموران جلاد متوكّل عباسى، طى طريق مى كند. طبيعى است که، عمال ستمكار عباسى كه روابط افراد را با امام هادى (ع)، پيوسته زير نظر دارند و آن را گزارش مى كنند، عبدالعظيم حسنى (ع) را مورد خشم و هجوم قرار می دهند!

به همين دليل نوشته اند: وقتى جریان مذاكرات و ملاقات عبدالعظيم (ع) با امام هادى (ع)، به گوش متوكّل رسيد، دستور دست­گيرى و زندان آن بزرگوار را صادر نمود؛[1] لذا ایشان، براى اين­كه به دست آنان گرفتار نشود، سر به بيابان و اين شهر و آن شهر می گذارد، تا بالاخره به شهر رى وارد شده و در محله ساربانان، در خانه يكى از شيعيان ساكن می شود. آن حضرت، روزها در زيرزمين خانه زندگى مى كرده و روزه مى گرفته است و شب­ها هم به نماز و عبادت مى ايستاده و گاهى هم به طور ناشناس از خانه بيرون مى رفته و قبر امام زاده حمزه را كه اكنون در مقابل بارگاه او است زيارت مى نموده است.[2]