چکیده مقاله محمد بن حنفیه

محمد اکبر بن حنفیه فرزند امیرالمؤمنین على بن ابى طالب (علیه السلام) و خوله حنفیه در سال 13 قمری در شهر مدینه متولد شد.

پيامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: … من نام و كنيه خود را به او بخشيدم.

او دارای همسرانی بوده که از آن‌ها صاحب فرزندانی شده‌است. وی در سال 73 وفات نمود.

امام باقر (علیه السلام) در حال بيماری محمد، وی را عيادت كرده و در حال احتضارش چشم‌هاى او را بسته و در حال دفنش او را به‌خاگ سپرده‌است.

او ساده‌زیست بوده و لباس ساده و تن‌پوشى از خز می‌پوشید.

وی فردی شجاع، فقیهی دانشمند، با ورع، سياستمدار روشن‏بين، جليل و زورمند و مورد توجه اميرالمؤمنين (علیه السلام) بود.

وی نخست (و لو به ظاهر) ادعای امامت کرده‌بود، اما پس از دیدن کرامت از امام سجاد (علیه السلام)، پاى حضرت را بوسيد و گفت: امامت، حقّ شما است.

محمد بن حنفیه در جنگ‌های امیرالمؤمنین (علیه السلام) شرکت نمود و در جنگ جمل حامل پرچم بود و بارها در جنگ مجروح شده‌است.

او روایات بسیاری از امامان (علیهم السلام) شنیده و از آنان و دیگران گزارش نموده و دیگران نیز از وی نقل نموده‌اند.

زندگی‌نامه محمد بن حنفیه

محمد بن حنفیه در سال 13 و بنابر قولی در سال 21 قمری[1] قمری در خاندان عصمت و طهارت متولد شد.

وی فرزند امام علی (علیه السلام) است که از همسرش به‌نام خوله حنفیه متولد شد، امام (علیه السلام) علاقه بسیاری نسبت به وی داشتند و در تمام جنگ‌های امام (علیه السلام) شرکت داشت. او روایات بسیاری از امامان (علیهم السلام) نقل نموده‌است.

[1]. سبحانى، جعفر، موسوعةطبقات‏الفقهاء، ج ‏1، ص 517.‏