searchicon

کپی شد

مارقین (خوارج)

مرق در لغت عرب به معناى خروج است. چنانچه می گويند كه «مرق السهم من القوس»؛ يعنى تير از كمان‏ بيرون رفت. امّا مارقين جماعت خوارج را می گويند كه در ايام خلافت آن حضرت (ع) از اطاعت ایشان بیرون رفتند.[1]

مارقين جمع مارق و صفت فاعلى از مروق، به معناى جستن تير از كمان است، خوارج را كه از جمع مسلمانان بيرون شدند، مارقين می گويند.[2] دليل نام گذارى خوارج به مارقين گفتار پيامبر اكرم (ص) است كه در باره ذو الثّديه فرمود: از اصل و نسب اين مرد، قومى برمى‏خيزند كه از دين خارج مى‏شوند چنان كه تير از هدف انحراف مى‏يابد.[3]



[1]. ابن منظور، محمد بن مكرم، لسان العرب، ج ‏10، ص 341، ناشر، دار صادر، بيروت، چاپ سوم،  1414 ق

[2]. نهج البلاغة، ترجمه، شهيدى،‏ سيد جعفر، متن، ص 451، شركت انتشارات علمى و فرهنگى‏، تهران‏، چاپ چهاردهم، 1378 ش‏

[3]. ابن ميثم، شرح نهج البلاغه، محمدی مقدم، قربانعلی، نوایی یحیی زاده، علی اصغر، ج ‏4، ص 523، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد، چاپ اول، 1375.