کپی شد
مادۀ اوّلیۀ دنیا از نظر قرآن کریم
مفسران قرآن با استناد به آیۀ 7 سورۀ هود،[1] و آیات دیگر[2] می گویند: اصلی که جهان از آن به وجود آمد آب بود.
سید قطب معتقد است که این آیه (آیۀ 7 سورۀ هود) فقط بر وجود آب هنگام خلق آسمان و زمین و قرار داشتن عرش خدا بر آن دلالت دارد، اما این که این آب چگونه آبی بوده، از امور غیبی است که راهی برای فهم آن وجود ندارد.[3]
برخی هم برآنند که خداوند ابتدا آب را آفرید، آن گاه آسمان ها و زمین و به طور کل موجودات مادی را از آب خلق کرد.[4]
قرآن مجید در مورد خلقت آسمان نیز می فرماید: “ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّماءِ وَ هِيَ دُخانٌ…”.[5] سپس به آفرینش آسمان پرداخت، در حالی که به صورت دود بود. این آیۀ شریفه خلقت آسمان را از دود بیان می کند.
امام باقر (ع) می فرماید: این دود از جنس دودی که از آتش برخاسته باشد نیست.[6]
[1]. “و هو الذی خلق السموات و الارض فی ستة ایام و کان عرشه علی الماء…”، او کسی است که آسمان ها و زمین را در شش روز آفرید و عرش او بر آب قرار داشت.
.[2] مثل”و جعلنا من الماء کل شی حی”، و هر چیز زنده ای را از آب پدید آوردیم، انبیاء، 30.
.[3] سید قطب، تفسیر فی ظلال، ج 4، ص 1857.
.[4] دائرة المعارف قرآن کریم، ج 1، واژۀ آب.
[5]. فصلت، 11.
.[6]”لما ارادالله سبحانه و تعالی ان یخلق السماء، امر الریاح فضربن البحر حتی ازبد فخرج من ذالک الموج والزید دخان ساطع من وسطه من غیرنار، فخلق الله منه السماء”؛يعني هنگامی که خداوند خواست آسمان را خلق کند، به بادها دستور داد، دریاها را به هم زدند تا اینکه به کف افتاد. از این موج و از این کف دودی که از وسط دریا ساطع بود خارج شد، بدون آتش، خداوند از آن دود آسمان را خلق کرد، ابن میثم، شرح نهج البلاغه، ج 1، ص 138.