کپی شد
لواط در احادیث
لواط یکی از گناهان کبیره از نظر دین اسلام است و از آن به شدت نهی شده است. در احادیثی که از معصومان (ع) در رابطه با لواط نقل شده، کسانی را که مرتکب عمل لواط می شوند بسیار مذمّت کرده اند؛ در این جا به عنوان نمونه به چند مورد اشاره می شود:
پيامبر اكرم (ص) فرمودند: «اگر كساني را در حال انجام لواط پيدا كرديد، هر دو را بكشيد لواط زنا است بلكه زشتترين صورت آن است.»[1]
امام رضا (ع) می فرماید: «اگر سزاوار بود شخصی دو بار رجم وسنگسار گردد، حق همين لواط كنندگان است… ».[2]
پيامبر اکرم (ص): «بوي بهشت به مشام کسي که مورد هم جنس گرايي واقع ميشود، نخواهد رسيد».[3]
شخصی از حضرت امام صادق (ع) درباره لواط سؤال کرد، آن حضرت فرمود:« لواط، کفر است به آنچه را که از طرف خداوند بر پیامبر نازل شده است».[4] در روایات دیگر نیز، لواط کفر به خداوند شمرده شده است.»[5]
پيامبر اکرم(ص) فرمود: «خداوند هفت طائفه را در بالاتر از آسمان های هفت گانه، لعن فرموده و از رحمت واسعه خود دور نموده است. پس يكى از آنها را سه مرتبه لعن فرموده… ملعون است، ملعون است، ملعون است، هر كه عمل قوم لوط را انجام دهد…».[6]
بنابراین، از نگاه احادیث، لواط در حکم کفر به خداوند است و اگر کسی که مرتکب چنین عملی شده، توبه واقعی نکند در قیامت جایگاهش جهنم است؛ بنابراین، باید از چنین گناه بزرگی دوری کرد.
از امام صادق (ع) نقل شده كه رسول خدا (ص) فرمود: « هر كه با پسرى آميزش كند، روز قيامت با حال جنابت وارد مى شود و آب دنيا او را پاک نمى گرداند و خدا بر او خشم مىگيرد و او را لعنت مىكند و جهنّم را- كه بد سرانجامى است- براى او آماده مى سازد.»[7]
[1]. علامه حلى، نهج الحق و كشف الصدق، ص 547، ناشر، دار الكتاب اللبناني، چاپ اول، بيروت، سال 1982 م.
[2]. محدث نورى، مستدرك الوسائل، ج 18 ص 82، مؤسسه آل البيت (ع) قم، 1408هـ ق.
[3]. مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، ج 15، ص 320، ناشر، دار الكتب الإسلامية، چاپ اول، تهران، 1374 ش.
[4]. حرّ عاملي، محمد بن حسن بن علي، وسائل الشیعه، ج20، ص 340، مؤسسه آل البيت (ع)، قم، چاپ اول، 1409ق : مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ بَكْرِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنِ اللِّوَاطِ فَقَالَ مَا بَيْنَ الْفَخِذَيْنِ وَ سَأَلْتُهُ عَنِ الَّذِي يُوقِبُ فَقَالَ ذَاكَ الْكُفْرُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَى نَبِيِّهِ (ص).
[5]. وسائل الشیعه، ج20، ص 339؛ علامه مجلسی،بحارالانوار، ج 12، ص167، و ج76، ص 67، مؤسسة الوفاء بیروت لبنان، قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ اللِّوَاطُ مَا دُونَ الدُّبُرِ وَ هُوَ لِوَاطٌ وَ الدُّبُرُ هُوَ الْكُفْر.
[6]. حسينى شاه عبدالعظيمى، حسين بن احمد، تفسیراثناعشری، ج4، ص132، انتشارات ميقات،تهران،چاپ اول، 1363ش؛ سيوطى، جلال الدين، الدرّ المنثور فی تفسیر المأثور، ج 3،ص 101،كتابخانه آية الله مرعشى نجفى، قم، 1404ق.
[7]. صابرى يزدى، على رضا، انصارى محلاتى، محمد رضا، الحكم الزاهرة ، ترجمه انصارى، ص 609، مركز چاپ و نشر سازمان تبليغات اسلامى، چاپ دوم، قم، 1375 ش.