کپی شد

قیام شلمغانی

در ماه شوال سال سيصد و بيست و دو شلمغانى ظهور و قيام كرد. وزير ابن مقله او را دستگير و زندانی نمود خانه‏اش را تفتيش كرد نامه‏ها و كتاب‌هایی در آن خانه به دست آورد که مؤید مدعایش بود و ديد كه پيروانش او را به ما فوق بشر (خداوندى) خطاب مى‏كردند. آن را بر شلمغانی عرضه نمود او اقرار کرد که دست‌خط خودش است، اما از عقیده‌ای که به او منسوب کردند برائت جست و منکر شد برخی از پیروانش نیز انکار کردند يكى از نامه‏ها به خط حسين بن قاسم بود. خط را به نويسندگان آن نشان دادند و آن‌ها همه منكر شدند، ولى شلغمانى اقرار كرد كه خود آن‌ها مى‏باشند و خود مذهب خويش را منكر شد و ادعاى اسلام نمود كه خود از آن‌چه درباره او گفته و نوشته شده منزه و مبرى مى‏باشد.[i]

[i]. ذهبى، شمس الدين محمد بن احمد، تاريخ الاسلام و وفيات المشاهير و الأعلام، تحقيق: تدمرى، عمر عبد السلام، ج‏24، ص 115 و 116؛ ابن اثير، عز الدين، الكامل،ترجمه، حالت، ابو القاسم و خلیلی، عباس، ج‏20، ص 1– 16.