قم و حوزه علمیه خواهران

 حوزه های علمیه شیعی از آغاز در حفظ  و پاسداری از کیان اعتقادی جامعه اسلامی نقشی اساسی و تاریخی داشته و در تکاپوی حوادث واقعه، رسالت عمده خویش را صرف گسترش و تعمیق آموزه های دینی و دفاع از ارکان اندیشه اسلامی کرده اند.

 از آغاز شکل گیری حوزه های علمیه شیعه، تحصیل علوم دینی بانوان هر چند به صورت منفرد و پراکنده، همگام با آن، آغاز شده است و در خلال آن، زنان دانشمند بسیاری پا بر این عرصه نهاده و مایه مباهات آن شده اند.

مراکز تحصیلی علوم دینی زنان به شکلی سامان ‏یافته تا پیش از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران از حدود چهار دهه پیش به تعداد کمی وجود داشت. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) و به دلیل ایجاد شرایط نوین و احساس نیاز بیش از پیش به مدارس دینی حوزوی خواهران، چنین مدارسی به سرعت گسترش یافت و با برنامه ها و ساختارهای متنوعی که از برخی مدارس علمیه موجود الگو گرفته شده بود، به فعالیت پرداخت، اما به ویژگی های زنان و مسؤولیت های متفاوت آنان در مقایسه با مردان و ضرورت وجود سازمانی که به این ویژگی ها توجه شده است و نیز ضرورت هماهنگی و برنامه‏ریزی متمرکز برای حوزه های علمیه خواهران برای نیل به وضعیت مطلوب آموزشی، تربیتی، تبلیغی و پژوهشی و نیز حمایت های لازم برای طراحی نظامی کلان و جامع برای مدارس علمیه خواهران بود. بر این اساس، شورای عالی حوزه علمیه قم در تاریخ 10/12/1375 مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران را با وظایف معیّن تأسیس نمود تا با مدیریت واحد، مدارس علمیه خواهران را سازماندهی، هدایت و نظارت کند و از آن پس فصلی نوین و تحولی مناسب با شرایط جدید فرهنگی، علمی و اجتماعی در حیات مادی و معنوی زن مسلمان ایرانی به وجود آورد.[1]

[1] . برگرفته از سایت حوزه نت.