قصه حضرت داوود (علیه السّلام)‏ و همسر اوریا

درباره ازدواج حضرت داوود (علیه السلام) با همسر اوریا (یکی از فرماندهان نظامی آن حضرت)، برخی از مفسران قرآن کریم در خطای فاحشی قرار گرفته‌اند. آن‌جا که در تفاسیر خود به نقل و بازگویی داستان‌هایی پرداخته‌اند که دارای سند صحیحی نبوده و نباید بر آنها اعتماد کرد؛ چرا که با عصمت انبیاء (علیهم السلام) منافات و تضاد داشته و با عقیده مسلمانان در این رابطه همخوانی ندارند؛ از جمله این نقل‌ها‌ی غلط؛ عشق و دلباختگی حضرت داوود (علیه السلام) به همسر یکی از فرماندهانش است.[1]

صاحب تفسیر مجمع البیان در ذیل آیه 24 سوره «ص» در تیتری تحت عنوان «سخنان نادرست درباره داوود و اوريا»، به چند مورد از نسبت‌های ناروا درباره ازدواج آن حضرت با همسر اوریا اشاره کرده و آنها را رد می کند:

1. «اوريا بن حيان» زنى را به همسرى خواستگارى كرد و خويشانش بر آن شدند كه با وى تزويج كند. زيبايى اين زن به گوش داوود رسيد، او نيز از اين زن خواستگارى كرد و پيش از «اوريا» آن را به تزويج خود درآورد. بدين جهت كه داوود در اين امر طمع كرده و حرص خود را نسبت به دنيا ابراز داشته بود، مورد سرزنش قرار گرفت. اين گفتار «جبائى» است.
2. داوود در يكى از لشكر كشى‌هاى خود، اوريا را از دست داد و در مرگ او مانند ديگران ناراحت نشد؛ چون مايل بود با زن او ازدواج كند؛ بدين جهت با نازل شدن دو فرشته، مورد عتاب قرار گرفت.
3. در آیين داوود چنين رسم بود كه چون مردى مى مرد و همسرى از او باقى مى ماند، در مرحله اول، نزديكان وى سزاوارتر و مقدم بر ازدواج همسر او بودند و اگر ايشان رغبت نكرده و اعراض مى كردند، در اين صورت ديگران حق داشتند با همسر وى ازدواج كنند، ولى حضرت داوود (علیه السلام) اين رسم را رعايت نكرده و پس از كشته شدن «اوريا» با همسر وى ازدواج كرد و هيبت و بزرگى او مانع شد از اين كه فاميل و خويشان «اوريا» همسر وى را خواستگارى كنند؛ از اين جهت داوود مورد سرزنش قرار گرفت.
4. يک مرد و زن براى محاكمه به نزد داوود آمدند و حال خود را بر او عرضه كردند. داوود طبق معمول چون نظرش به چهره زن افتاد، بر اساس طبيعت انسانى به آن تمايل پيدا كرد. چون آن دو از محاكمه فارغ شده و رفتند، داوود مشغول عبادت شد، ولى در حين عبادت گاهى فكرش متوجه زيبايى آن زن می شد؛ بدين جهت خداوند او را مورد عتاب قرار داده است.[2]

اما باید دانست همه اینها از دیدگاه اسلام و روایات اسلامی مردود است که البته این مطلب از این منظر و همچنین از دیدگاه تورات در جای خود مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت.

[1]. سيوطى، جلال الدين، الدر المنثور فى تفسير المأثور، ج 5، ص 302.

[2]. طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، تحقيق و مقدمه: بلاغی، محمد جواد، ج 8، ص 735.