قتل نفس زکیه

از اتفاقات شاخص آخرالزمان و از نشانه های حتمی ظهور امام مهدی (علیه السلام)، کشته شدن شخصی به نام «نفس زکیه» است.[1]

امام صادق (علیه السلام) فرمود: از حتمیاتى كه به ناچار باید پیش از قیام قائم واقع شود…كشته شدن نفس زكیه است.[2]  از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است كه فرمود: وقتى مهدى خروج مى‏كند، مردى از یارانش به سوى مكیان مى‏رود و آنان را به یارى مهدى مى‏خواند، اما آنان بین ركن و مقام سر او را مى‏برند. این مرد همان نفس زكیه است.[3]

[1]. البته این نفس زکیه که از یاوران امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، غیر از نفس زکیه ای است که به نام محمد بن عبداللَّه بن حسن بن حسن بن على بن ابى طالب (علیهم السلام) است. وی معاصر امام صادق (علیه السلام) بوده و در ماه رمضان سال 145 هجری قمری در زمان خلیفه عباسی منصور قیام نموده و به شهادت رسیده است.

[2]. نعمانى، محمد بن ابراهيم، الغيبة للنعماني‏، محقق: غفارى، على‏اكبر، ص 264.

[3]. امین عاملى، سید محسن، سیره معصومان (ترجمه اعیان الشیعة)، مترجم: حجتى كرمانى، على، ج 5، ص 397.