قبور غیر ائمه در قبرستان بقیع

در کنار مرقد امامان چهارگانه، قبر عباس بن عبدالمطلب و قبر فاطمه بنت اسد قرار دارد. عباسیان، برای حفظ قبر عباس، بنایی روی آن ساختند. این بارگاه یا بقعه، بر همه آن قبور یک‌جا بنا شد. پیش یا پس از آن، بقعه‌هایی نیز برای همسران و عمه‌های پیامبر و نیز امام مالک ساخته بودند و از قرن ششم به بعد، کسانی از بزرگان نیز که علاقمند به برخی از مدفونین در این مکان بودند، بقعه‌هایی برای آنان ساختند.[1]

بنا به گفته ابن جبیر جهان‌گرد مسلمان اندلسی در قرن ششم هجری، مقبره امام حسن(علیه السلام) و عباس، بسیار مرتفع بوده است.[2] ابن بطوطه نیز پس از ابن جبیر (و شاید به نقل از کتاب او) در نیمه اول قرن هشتم در توصیف بقیع از مقبره عباس و امام حسن(علیه السلام) با گنبدی بلند و محکم یاد کرده‌است.[3]

[1]. جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ص ۳۳۰.

[2]. ابن جبیر، رحلة ابن جبیر، دار و مکتبة الهلال، ص ۱۵۵.

[3]. سفرنامه ابن بطوطه، ج ۱، ص ۱۲۸؛ برگرفته از ویکی شیعه.