فیلم های فرقه شیطان پرستی

صنعت فیلم و سینما یکی از ابزارهای بسیار مهم و تأثیرگذار بر فکر و روح بشر است. رسانه های سمعی و بصری از زمان پیدایش، بیشترین تأثیر را، هم در جهت مثبت و رساندن پیام های انسانی و اخلاقی و هم در جهت منفی و رواج ضد ارزش ها و تخریب بنیادهای اخلاقی جامعه داشته اند.

جریان شیطان پرستی جدید نیز از ابتدا با استفاده از این ابزار تأثیرگذار، سعی در معرفی، ترویج و گسترش شیطان پرستی در جهان نموده است. جالب آن است که حتی بعضی از سران شیطان پرستی در این عرصه حضور مستقیم دارند؛ به عنوان نمونه «آنتوان لاوی»؛ مؤسس شیطان پرستی لاوایی، در دو فیلم سینمایی با عنوان «نیایش برادر شیطانی من (1969 م)» و «باران شیطان (1975 م)»، ایفای نقش نموده است و در فیلم هایی؛ مانند اتومبیل (۱۹۷۷ م)، دکتر دراکولا (۱۹۷۸ م) و چارلز منسون سوپر استار (۱۹۸۹ م)، به عنوان مشاور فنی و پژوهشی فعالیت داشته است.[1]

یکی از زمینه های به تصویر کشاندن شیطان در رسانه های غربی و به ویژه هالیوود[2] را باید در قرائت های جدید از کتاب مقدس و به ویژه بخش استعاری و غامض مکاشفات یوحنا جست و جو کرد، آن جا که می گوید: «… سپس فرشته ای را دیدم که از آسمان پایین آمد… او اژدها (شیطان) را گرفت و به زنجیر کشید و برای مدت هزار سال به چاه بی انتها افکند… پس از پایان آن هزار سال، شیطان از زندان آزاد خواهد شد…».[3]

همین موضوع مورد توجه اربابان رسانه ای قرار گرفت و در پایان هزاره دوم و اوایل هزاره سوم محصولات فراوانی وارد بازار رسانه ای و به ویژه سینمایی شد. آثاری؛ همچون: بچه رزماری، طالع نحس 1 و 2 و 3 و 4 (The OMEN)، جن گیر، کنستانتین (Constantin)، پایان روزها، دروازه نهم (The Ninth Gate)، درخشش (The Shining)، استیگماتا (Stigmata)، وکیل مدافع شیطان (The Devil’s Advocate) و حتی فیلمی؛ همچون «ون هلسینگ» و یا «دراکولا ساخته برام استوکر» از این قبیل هستند.[4]

در موج جدیدی از آثار هالیوودی، شیطان دیگر به عنوان موجود پلید و منفور معرفی نمی شود. رومن پولانسکی؛ کارگردان صهیونیستی، که در سال 1968 م در فیلم «بچه رزماری»، شیطان را قدرتمند، مخوف و منفی تصویر می کرد، در سال 1999 م به «دروازه نهم» که می رسد، پرستش بی چون و چرا و محض شیطان را دلپذیر می کند. در فیلم دروازده نهم، دیگر درگیری خیر و شر وجود ندارد، بلکه مسئله، سبقت به سوی شیطان است، آن گونه که مخاطب، آرزو می کند به جای قهرمان فیلم به قدرت مطلق و رازگونه شیطان ملحق شود.

علاوه بر این، نمادهای شیطان پرستی؛ همچون ستاره پنج پر در فیلم «رمز داوینچی» به نمادهایی مثبت تبدیل می شوند و علامت 666 که پیش تر نماد و نشانه شیطان دانسته می شد، به یک نماد هندسی مقدس تعبیر می شود. فراماسونری با همه پلیدی هایش، در فیلم «ثروت ملی» به عنوان میراث دار گنج عظیم و تاریخی کل بشر معرفی می شود[5] و جادوگران که چهره ای کریه داشتند و همواره در سایه شیطان می زیسته اند، امروزه به قهرمانان نوجوانان ما، در آثاری؛ همچون «هری پاتر» و «ارباب حلقه ها» بدل می گردند. [6]

از آثار جدید فیلم های شیطان پرستی می توان به «جادوگر شهر بلر»، «جادوگر جوان» و … اشاره نمود که با القای عقاید شیطان پرستی، می کوشند زمینه های دین ستیزی و دین گریزی را فراهم نمایند. [7]

برخی از نکاتی که فیلم های شیطانی در صدد القای آن هستند، عبارتند از:

1. قدرت مندی شیطان و شکست ناپذیری او که شامل: (فیلم طالع نحس، وکیل مدافع شیطان، کنستانتین، دروازه نهم و…) می شود.

2. کوبیدن و انکار دین، خدا و نهادهای مذهبی و مغلوب شدن نیروهای متدین: (فیلم طالع نحس، وکیل مدافع شیطان و…).

3. نفی آموزه های دینی و این تصور؛ که خدا (مسیح)، هادی، محافظ و کمک کار بندگان و متدینان است: (فیلم 21 گرم و…).

4. عدم امکان مقابله انسان با شیطان و لزوم تسلیم در برابر او: ( فیلم درخشش و…).

5. لزوم عصیان و دامن زدن به زشتی های مختلف؛ مثل شراب خواری و روابط نامشروع: ( فیلم استیگماتا و…).[8]

نکته مهم در ساخت این فیلم ها، رهبری صهیونیست ها و کابالیست ها است. در راستای ترویج اهداف کابالایی در جهان، سازمانی به عنوان مرکز آموزش کابالا، تأسیس شده است. رهبر این سازمان که امروزه در عمل بر هالیوود حکومت می کند، یک یهودی 75 ساله به نام «فیلیپ برگ» است. او که کمتر در محافل ظاهر می شود، دفتر کار خود را در حومه لس آنجلس نزدیکی هالیوود برگزیده است. دفاتر این سازمان، از توکیو تا لندن و بوینوس آیرس، گسترده است و به چهل واحد در سراسر جهان می رسد. رهبر صهیونیستی این سازمان با جلب هنرپیشه ها و ستاره های هالیوود و مشاهیر هنر غرب، به شهرت و ثروت فراوان دست یافته است و از این رهگذر به اقدامات گسترده ای در راستای تبلیغ عرفان کابالایی دست زده است. الیزابت تیلور، دایان کینتون، پاریس هیلتون، ارنس بورگنایین، ریچارد دریفوس، پل نیومن، کرگ داگلاس، داستین هافمن، رابرد ردفورد، چارلز برانسون، از هنرپیشه هایی هستند که با تلاش این سازمان یهودی و به منظور جذب افراد جدید به عضویت این سازمان در آمده اند. همچنین خواننده و هنر پیشه فاسد غربی، مدونا نیز به عضویت این سازمان در آمده است. از ورزشکاران نیز چهره های جهانی؛ مانند دیوید بکهام و همسرش به عضویت این سازمان درآمدند تا در جذب افراد و اهداف پنهانی سازمان شریک باشند!.[9]