فعالیت های سیاسی الیاس پیامبر (علیه السّلام)

با توجه به گزارشاتی که از دوران پیامبری حضرت الیاس (علیه السلام) و همچنین حاکم هم عصر او و مبارزاتی که وی با آن حاکم ستمگر داشته، می توان دریافت وی دارای فعالیت های سیاسی و تلاش در راه مبارزه با ظلم بوده است.[1]

نقل شده كه در مدت پیامبری الیاس (علیه السلام)، الیسع (علیه السلام) دستیار وی بوده و همو بوده كه از طرف الیاس نزد «آخاب» رفته و او را به پرستش خداوند دعوت كرده است. همان گونه كه الیاس «آخاب» را از شرک و بت پرستی بر حذر می داشت، همواره مردم را نیز به این مهم دعوت می كرد؛ ولی قوم آن حضرت با وی مخالفت كرده، او را تكذیب می كردند؛ چنان كه قرآن كریم در این باره می فرماید: «فَكَذَّبُوهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ»؛ «اما آنها او را تكذیب كردند، پس همگی احضار می شوند».[2]

همچنین نقل شده است: وقتی الیاس (علیه السلام) بر قوم خود به دلیل عدم پرستش خداوند غضب كرد، از خداوند طلب كرد كه بر قوم او باران نفرستد. پس دعای آن حضرت مستجاب شد و قحطی و گرسنگی و مرگ و میر میان آنان بسیار شد. پس قوم الیاس (علیه السلام) به خود آمده و به نشانه ندامت و پشیمانی نزد او رفته، طلب بخشش كرده، از او خواستند كه از خداوند درخواست باران كند.

چون شب شد، الیاس (علیه السلام) به مناجات ایستاد و دعا كرد و به الیسع (علیه السلام) گفت: به اطراف آسمان بنگر! الیسع گفت: ابری می بینم كه بلند می شود. الیاس گفت: بشارت باد تو را كه باران می آید.

زمانی كه مبارزات الیاس (علیه السلام) با شرک و ظلم شدت گرفت، «ایزابل» همسر «آخاب» الیاس (علیه السلام) را به خروج از حكومت «آخاب» متهم كرد و او را نزد پادشاه، مخالف و شورشی جلوه داد و بدین ترتیب، دستور دستگیری و قتل وی از طرف «آخاب» صادر شد. وی نیز به دستور خداوند روانه كوه ها و بیابان ها شد. طبق نقلی، آن حضرت به غاری در كوه «قاسیون» واقع در دمشق پناه برد و 10 سال در آنجا پنهان بود.[3]

[1]. قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله، قصص الأنبیاء (علیه السلام)، محقق / مصحح: عرفانیان یزدی، غلامرضا، ص 248 – 251؛ مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، محقق / مصحح: جمعى از محققان، ج 13، ص 393 – 396.

[2]. صافات، 127.

[3]. برگرفته از سایت ذی طوی، معاونت تبلیغ و آموزش های کاربردی حوزه های علمیه. ‏