فضیلت کعبه

کعبه از جایگاه و فضیلت­های بسیاری برخوردار است که در این جا به چند نمونه از آن اشاره می شود:

الف. کعبه، تضمین کننده حیات و بقای اسلام: امام صادق (علیه السلام) فرمود: تا آن زمان که کعبه برپاست، دین نیز پایدار است.[1]

ب. کعبه، خانه ای مبارک و خانه هدایت بخش: خداوند در قرآن کریم می فرماید: اول خانه‏اى كه براى مكان عبادت خلق بنا شده است، در مكّه است كه در آن بركت و هدايت خلايق است.[2]

مبارک به معنای خیر و برکت فراوان است و مبارک بودن خانه خدا، می تواند از این جهت باشد که این خانه همواره محلّ عبادت و طواف بوده و پاداش عبادت در آن­جا دو چندان است و سبب بخشش گناهان می باشد.[3]

کعبه راهنمای بندگان به سوی خداست و آنان با انجام حج و عمره و سایر عبادات به سمت و اطراف کعبه، به بهشت و سعادت راه می یابند.

ج. کعبه، خانه ای امن و امنیت آفرین: کعبه خانه ای امن و در امان از گزند حوادث طبیعی و قهر جباران و بدخواهان است، کعبه مایه امنیت هر کس و هر چیزی است که به آن وارد شود.

امام باقر(علیه السلام) فرمود: هر کس وارد آن (بیت) شود، در حالی که عارف به تمام  واجبات الهی باشد، در عالم آخرت از عذاب همیشگی در امان خواهد بود.[4]

طبق روایات فراوان، اگر کسی در خارج حرم مرتکب جرمی شود و به حرم خدا پناهنده گردد، تا زمانی که در حرم به سر می برد، کسی حق تعرّض به او را ندارد و نمی توان در آن­جا بر او حدّ جاری کرد، حتی اگر حیوانات وحشی هم به حرم خدا پناهنده شوند، کسی حق تعرّض به آنها را ندارد و نیز درختان خودرو در حرم خدا را هم کسی نمی تواند بکَند.

این امنیت همه جانبه حرمِ خدا، به اعتبار وجود کعبه در آن است.

خدای سبحان امنیت مطلق و همه جانبه را از ویژگی­ها و فضایل کعبه برشمرده و می فرماید: آن هنگام خانه کعبه را محلّ بازگشت و مرکز امن و امان برای مردم قرار دادیم.[5]

د. کعبه، پاک و مطهّر از آلودگی­ها: خداوند در قرآن می فرماید: ما به ابراهیم و اسماعیل امرکردیم که خانه مرا پاک و پاکیزه نمایید.[6]

تطهیر خانه خدا می تواند به این معنا باشد که ابراهیم و اسماعیل (علیهما السلام) مأمور شدند کعبه را از آلودگی­هایی که پیش از آن، مشرکان، در اطراف آن ایجاد کرده بودند، پاک سازی نمایند. بنا به عقیده برخی مفسران، کعبه پیش از آن­که در دست ابراهیم و اسماعیل (علیهما السلام) قرار گیرد در اختیار مشرکان بوده و آنها نظافت را رعایت نمی کردند.

دیگر این­که، تطهیر کعبه می تواند به این معنا باشد که ابراهیم و اسماعیل (علیهما السلام) موظّف شدند کعبه را بر اساس طهارت، تقوا و اخلاص بنا نمایند آن گونه که حق تعالی می فرماید:[7]  آیا کسی که شالوده آن را بر تقوای الهی و خشنودی او بنا کرده، بهتر است، یا کسی که اساس آن را بر کنار پرتگاهِ سستی نهاده که ناگهان در آتش دوزخ فرو می ریزد.[8]

به هر حال، کعبه بنایی است که از هرگونه آلودگی و ناخالصی پاک و مطهّر است؛ چرا که پاکی و طهارت کعبه، خواست صاحب آن، خداوند تبارک و تعالی است.