searchicon

کپی شد

فضائل حضرت عبدالعظيم (علیه السلام)

از مطالعه مجموعه متون و آثارى كه از حضرت عبدالعظيم (ع)، در منابع ما وجود دارد، مى توان بعضی از فضائل آن حضرت را مشاهده و به طور خلاصه به آنها اشاره کرد:

1. یکی از فضائل ایشان این است که وی از ذريه و سلاله پاک پیامبر (ص) بوده و با چهار واسطه، نسب او به سبط اكبر، امام حسن مجتبى (ع) مى رسد.

2. خلوص و صداقت در گفتار و عمل: حضرت عبدالعظيم (ع) با وجود اين­كه داراى قدرت علمى و نفوذ زيادى بوده، و در آن زمان بسيارى از سادات از فرزندان امام حسن (ع)، در برابر حكام جور قيام كردند، عده اى در جنگ كشته شدند، تعداد زيادى هم به زندان افتادند،[1] او حاضر نشد حريم اطاعت امامان معصوم (ع) عصر خود را ناديده بگيرد و قيام و حركت خودسرانه اى انجام دهد، كه موجب ناخرسندى امامان را فراهم آورد. به همين دليل مشى و شيوه صحيح زندگى او، مورد تأیید و تثبيت آنان و از جمله امام هادى (ع)، در موضوع عرضه دين، و قبول آن از سوى آن بزرگوار، واقع شده است .

3. نقل روايات: عمر شریف آن حضرت، آن­قدر پر بار بود، كه توانست دوران چهار امام معصوم (ع) را درک كند، و اين خود فضيلتى است. همین درک حضور امام، موجب شد ایشان اخبار زيادى، از امام رضا، امام جواد و امام هادى (ع)، روايت نموده، و با پخش و نشر فرهنگ ناب شيعه، بتواند، رسالت ارشاد و تبليغ اسلامى خود را، به نحو شايسته اى انجام دهد.

4. پناهگاه محرومان: حضرت عبدالعظيم (ع)، يک شخصیت انقلابى، همزمان که از سوى حاكمان ظلم و جور، تحت تعقیب و فرارى بود و در شهر رى به صورت متوارى و مخفيانه، سكونت اختيار كرده، زندگى مى كرد. وقتى كه شيعيان از حضور او در آن­جا با خبر شدند، رفت و آمد با آن حضرت را شروع كردند و با او آشنا شدند[2] و آن بزرگوار بدين وسيله توانست، ملجاء و مرجع هدايت و احيانا كمك­هاى مادى مناسبى براى شيعيان بى سرپرست و تحت فشار حكام جور و ظلم محسوب شود و خدمات ارزشمندى را انجام دهد.

5. وكالت و نمايندگى از طرف امام هادى (ع): حضرت عبدالعظيم (ع) در منطقه رى، وكيل و نماينده امام هادى (ع) بوده و بر اساس عنوان وكالت و نمايندگى آن امام بزرگوار، كه خود منصب ممتازی است، توانسته رهبری فكرى جامعه شيعه را در آن منطقه به عهده یگیرد و خدمات و حمايت­هاى فراوانى هم از محرومان و نيازمندان و سادات به عمل آورد؛ گر چه اين فرازهاى حساس از صفحه تاريخ محو گرديده است!

 


[1]. عبدالعظيم حسنى، ص 41. کتاب نامه ها تکمیل شود

[2]. عبدالعظيم حسنى، ص 32.