فرزندان جعفر طیّار در کربلا

مطابق قول مشهور تاریخ، از نسل جعفر طیّار، دو فرزند عبدالله بن جعفر در کربلا شرکت کردند. هنگامی که امام حسين (علیه السّلام) به خاطر بیعت نکردن با یزید از مكه بيرون رفت. عبدالله بن جعفر که پسر عموی امام و شوهر زينب (علیهما السّلام) بود، دو فرزند خود عون و محمد را به‌همراه نامه‌ای پیش امام فرستاد، در نامه چنين نوشته بود: امّا بعد من ترا به خدا سوگند می دهم كه چون نامه مرا خواندى از اين سفر بازگردى؛ زيرا من بر تو ترسناكم از اين راهى كه بر آن می‌روى از اين كه هلاكت تو و پريشانى خاندانت در آن باشد، و اگر امروز تو از ميان بروى روشنائى زمين خاموش خواهد شد؛ زيرا تو چراغ فروزان راه يافتگان و آرزو و اميد مؤمنان هستى، …، اما امام حسین (علیه السّلام) قبول نکرد و به سمت عراق رفتند. عبد الله بن جعفر که از بازگشت امام نااميد شد به دو فرزندش عون و محمد دستور داد ملازم امام باشند و به همراهش بروند، و در ركابش شمشير بزنند.

در واقعه عاشورا پس از شهادت علی اکبر و تعدادی از یاران امام، دو فرزند عبدالله به میدان رفتند و شروع به مبارزه کردند. عبد الله بن قطبه طائى (از لشكر عمر بن سعد) به عون حمله كرد و او را به شهادت رساند. و عامر بن نهشل تميمى فرزند ديگر عبد الله بن جعفر، محمد را به شهادت رساند.[1]