فرجام قیام یمانی

یکی از مطالبی که در مورد قیام یمانی مطرح است، این است که کار او به کجا کشیده می شود؟ آیا قیام یمانی پیش از ظهور امام مهدی (علیه السلام) به شکست منتهی می‌شود؟ یا تا زمان ظهور ادامه می یابد و آیا یمانی محضر امام مهدی (علیه السلام) را درک می‌کند یا خیر؟

بسیاری از این سؤال‌ها به دلیل فقدان روایات معتبر، بی‌پاسخ بوده و دربارۀ برخی نیز نمی‌توان قاطعانه قضاوت کرد. در برخی روایات، اشاره‌هایی به اتصال نهضت یمانی به زمان ظهور، رسیدن یمانی به محضر امام مهدی (علیه السلام) و درک حضور آن‌حضرت، وجود دارد؛ از جمله از امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) روایت شده است: «… پرچم‌هائى بدون علامت که نه از پنبه، نه کتان و نه حریر است، از مشرق زمین می‌آیند و در سر نیزه‏هاى آن‌ها مُهر سید اکبر (پیامبر (صلی الله علیه و آله)) زده شده است. رهبر آن‌ها مردى از خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) است. آن پرچم‌ها در شرق پدید آمده و بوى آن مانند مشک معطر به غرب می‌رسد. ترس و رعب آن‌ها یک ماه پیش از آمدنشان همه جا در دل مردم قرار می‌گیرد. آنگاه در کوفه فرود می‌آیند و اولاد ابو طالب به خون‌خواهى پدران خود قیام می‌کنند. در آن گیر و دار ناگهان لشکر یمنى و خراسانى مانند دو اسبى که مسابقه می‌دهند از راه می‌رسند.[1]

این پرچم، به قرینۀ اوصاف فوق، پرچم امام مهدی (علیه السلام) است و یمانی در این زمان حضور دارد.

جابر بن عبد اللَّه انصارىّ می‌گوید: «هيئتى از يمن خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آمدند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: يمنى‏ها شتابان آمدند، آن‌ها گروهى هستند كه دل‌هايشان نرم، ايمانشان محكم و منصور از ميان آنان با هفتاد هزار سپاه برخيزد. او جانشين من و جانشين وصىّ مرا يارى مى‏كند. بند شمشيرهای ایشان از چرم مى‏باشد».[2]

 از عبارت «ینصر خلفی و خلف وصیی؛ (او جانشين من و جانشين وصىّ مرا يارى مى‏كند)» استفاده می‌شود که یمانی، امام مهدی(علیه السلام)  را درک نموده و در زمان او حضور دارد.

 [1]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، تحقیق: جمعى از محققان، ج 52، ص 274.

[2]. نعمانى، ابو عبدالله محمد بن ابراهیم، الغیبة، ترجمه: غفارى، عی اکبر، ص 39.